“ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘ၀”

“ဘ၀” ဆိုတာ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာကုိ ျဖစ္ေစဖုိ႔ ေမြးဖြားလာခဲ႔ျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ သုိ႔ေပမယ္႔လည္း ျဖစ္ခ်င္တာကုိ ျဖစ္သင္႔သေလာက္ေတာ႔ ရွာေဖြလုပ္ယူရပါလိမ္႔မယ္။ ဘယ္လိုရေအာင္ လုပ္ယူၾကမလဲ။  တိက်တဲ႔ အေၾကာင္းရင္းေတြကေတာ႔ ရိွေနပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အရင္ဆံုး ေပ်ာ္ရႊင္မႈုကုိ ရွာေဖြစူးစမ္းၾကပါစို႔။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ လူတိုင္းရဖူးၾကပါသည္။ သုိ႔ေပမယ္႔ စစ္မွန္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ဖန္တီးဖို႔ရာ လမ္းေပ်ာက္ေနတတ္ၾကပါသည္။ စစ္မွန္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရ အလွအပတခုပါပဲ။ ေရႊေငြပိုင္ဆိုင္မႈေတြ အမ်ားၾကီးရိွမယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ မရိွဘူးဆို ပိုင္ဆိုင္ရသမွ်ဟာ အလကားပါပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္စီမံမႈေတြကေန တဆင္႔ေပါက္ဖြားလာျခင္းပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈသည္ ၾကီးက်ယ္ ခမ္းနားလွပါတယ္ ဆိုေသာ အရာေတြဆီက မလာပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ ျဖစ္တည္ေနေသာ ဘ၀ေတြကေနသာ လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈသည္ ဘ၀ရဲ႕အေျခခံ အရင္းအျမစ္တခုလို႔ ေျပာလို႔လည္းရပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ မ်ားစြာေဖာ္ျပေနျခင္းထက္ ေန႔စဥ္ဘ၀ေတြကေန႔ ဘယ္လိုဖန္တီးယူရမယ္ ဆိုတာ သိရိွဖို႔လိုအပ္ပါမည္။  ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို လက္ငင္းခ်က္ျခင္း ဖန္တီးယူဖုိ႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဆုိလိုတာက တျဖည္းျဖည္းျခင္း တဆင္႔ထက္တဆင္႔ တိုးျမွင္႔သြားမွသာ  နည္းလမ္းမွန္ကန္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ရရိွိႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါသည္။

ယခုလို ျပဳလုပ္ယူဖုိ႔ဆိုရင္တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမွာ အနည္းဆံုး ရိွရမယ္႔အရာေတြက ဘာေတြလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြးယူၾကည္႔ၾကပါစို႔။ စစ္မွန္ျပီး တန္ဖိုးရွိေသာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကစလုိ႔ ေကာင္းမြန္တဲ႔ အျပဳအမူေတြ၊ စစ္မွန္ေသာ ခံစားမႈေတြကုိ စိတ္ရင္းေစတနာသန္႔သန္႔ ေတြထားျပီး ရည္မွန္းထားတဲ႔ ပန္းတိုင္ေတြ ဆီေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔မယ္ဆိုရင္ျဖင္႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက ေမွ်ာ္မွန္းမထားလည္းပဲ သူ႔အလိုလုိကုိ ေရာက္ရိွလာပါလိမ္႔မည္။ စစ္မွန္ေသာေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြမွာ ဘာေတြ႔ပါ၀င္ေပါင္းစပ္ရမလဲ။ ေမတၱာ၊ လွပတဲ႔ အာရံု၊ ေတြးေတာလုပ္ေဆာင္မႈေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔ပါ၀င္ေနတဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ တရားမွ်တမႈေတြ၊ သတိၱအစြမ္းေတြ၊ လူသားျခင္းစာနာရိုင္းပင္းမႈေတြ၊ ရဲရင္႔ျပတ္သားမႈေတြေပါ႔။ ဤအရာေတြက မပါ၀င္လုိ႔ကို မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေကာင္းမြန္တဲ႔ အျပဳအမူေတြကေကာ။ ဗဟုသုတေတြ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ေ၀မွ်ျခင္း၊ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ျခင္း စသည္ျဖင္႔ေပါ႔ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါသည္။  စိတ္ပ်က္ အားငယ္ႏိုင္တာေတြ၊ ကုိယ္႔တိုးတက္မႈကုိ ပ်က္ျပားေစႏိုင္တဲ႔ ခံစားမႈေတြမရိွဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါသည္။  ယဥ္ေက်းျပဴငွာတဲ႔ ဆက္ဆံမႈ၊ ေရွ႔ေနာက္ေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္တဲ႔ စိတ္ေတြကိုအျမဲ ႏွလံုးသြင္းထားရပါမယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ျဖင္႔ ေရွ႔ဆက္သြားမယ္႔ အနာဂါတ္ခရီးလမ္းမွာ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ အေပၚကိုမွ ထိခိုက္ေစျခင္းမရိွပဲ တိက်တဲ႔ ပန္းတိုင္ဆီ အေရာက္သြားႏုိင္ျပီေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္သင္႔ပါတယ္။  အနာဂါတ္ဟာ သင္႔ေလ်ာ္တဲ႔ အရာေတြနဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳမႈေတြကုိ အျမဲကမ္းလင္႔ေနမယ္ဆိုတာ။ ေကာင္းမြန္တဲ႔ အစီအစဥ္ေတြသာ ရိွေနမယ္ဆို အေကာင္းဆံုး ေရြးခ်ယ္မႈေတြနဲ႔ ညီမွ်မွန္ကန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သြားႏိုင္မွာပါ။

တျခားလူေတြရဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳေတြထဲက ေကာင္းမြန္တဲ႔ အရာေတြကို သင္ယူပါ။ ေနာက္ျပီး ကုိယ္ပုိင္ ေတြးေခၚမႈေတြ ကုိယ္ပုိင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါ။ အစီအစဥ္ေတြ ၾကိဳတင္ခ်ျခင္းျဖင္႔လည္း အခ်ိန္ကုိ ထိန္းသိမ္းႏိုင္မယ္႔အျပင္ လုပ္ရမည္႔ အလုပ္ေတြအတြက္လည္း အခ်ိန္ပုိရလာႏုိင္ပါသည္။ ဤသို႔ဆုိရင္ျဖင္႔ ျပည္႔စံုတဲ႔ေကာင္းမြန္တဲ႔ စိတ္ေတြ အေလ႔အက်င္႔ေတြကို မည္သည္႔တားဆီးမႈေတြ ရိွလာပါေစ မုခ်ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ လာပါလိမ္႔မယ္။

ရိုးရွင္းေသာေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ နည္းလမ္းေလးေတြကုိလည္း မွတ္သားထားသင္႔ပါသည္။  ထိုအရာေတြကေတာ႔ ေၾကာက္ရြ႔ံထိတ္လန္႔ျခင္းက လြတ္ေျမာက္ပါေစ၊ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ပါေစ၊ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးေနပါ၊ မ်ားမ်ားေပးကမ္းပါ၊ နဲနဲပဲ ေမွ်ာ္လင္႔ပါ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ႔ မထိခုိက္ပါေစနဲ႔။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ စခဲဲ႔တဲ႔ အတိတ္ကုိ ျပန္မသြားႏိုင္ပါဘူး။ မည္သူမဆို ယခုလက္ရိွ ပစၥဳပၸန္ကစလုိ႔ အသစ္အသစ္ေသာ အနာဂါတ္ေတြဆီကုိ အဆံုးမရိွသြားႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးခ်ယ္မႈမွန္ကန္ဖုိ႔ေတာ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ စိတ္ပ်က္မႈဆုိတာ တားဆီးပိတ္ပင္ေနတဲ႔ လမ္းဆိုးလမ္းညစ္ေတြလုိပါပဲ။ သူတို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လမ္းကုိေႏွာင္႔ေႏွးေစေပမယ္႔ သူတို႔ရဲ႕ တျခားတဖက္မွာ ေျဖာင္႔ျဖဴးေနတဲ႔ လမ္းေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေစမွာပါ။ တေနရာမွာပဲ အၾကာၾကီးရပ္မေနပါနဲ႔။ ေရႊ႔ပါ.. ေရြ႕ပါ.. တစ္လွမ္းဆိုတစ္လွမ္းျခင္းေရႊ႕သြားပါ။ ဘာေတြပဲ ျဖစ္လာျဖစ္လာ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ ျဖစ္ရတဲ႔ အေၾကာင္းရင္းကုိ စဥ္းစားပါ။ ဤအရာေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀အတြက္ သင္ယူ၊ ျပင္ဆင္ယူရမယ္႔ အျဖစ္အပ်က္သင္ခန္းစာေတြပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရီေမာတတ္ေစဖို႔ ငိုေၾကြးမႈေတြနည္းေစဖုိ႔ သင္ခန္းစာ ျပဋာန္းခ်က္အသစ္ေတြကုိ ရလိုက္တယ္လို႔ သေဘာထားပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ရရိွလာေအာင္ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲသင္႔လဲဆုိတဲ႔ အခ်က္ေတြကိုလည္း ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ အလုပ္ကုိ ၾကိဳးၾကိဳးစားစားနဲ႔ ဖန္တီးယူပါ ျပဳလုပ္ပါ။ ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ အလုပ္မွာ စိတ္ပါ၀င္စားစြာနဲ႔လုပ္ပါ။ ဒီအေလ႔အက်င္႔ေတြဟာ စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈေတြကို တခဏသာ ေမ႔ေပ်ာက္ထားႏုိင္ပါသည္။ အလုပ္လုပ္ျခင္းေၾကာင္႔ ေအာင္ျမင္လာျပီး တိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ် ေပ်ာ္ရြင္လာျပီး အလုပ္ကုိလည္း ပိုတိုးလို႔ လုပ္ေဆာင္နိုင္လာမွာပါ။ အရမ္းပင္ပန္းေနပါလား၊ စိတ္ေတြေထြျပီး ရႈပ္ေထြးေနပါလား။ စိတ္အပန္းေျဖလိုက္ပါ။ ခရီးထြက္လိုက္ပါ။ မေရာက္ဘူးတဲ႔ေနရာ မသြားဖူးတဲ႔ ေနရာအသစ္ေတြကို သြားလိုက္ပါ။ ဥပမာ အားကစားကြင္းၾကိဳက္ရင္ ကစားျပီး အပန္းေျဖလိုက္ပါ။ သီခ်င္းေတြ ေအာ္ညီးျပစ္လုိက္ပါ။ ဒါေတြဟာ ေနထုိင္မႈစတိုင္ကို တမ်ိုးတဖံု ေျပာင္းလဲပစ္လုိက္ျခင္းပဲေပါ႔။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအရာေတြကို ေတြးမယ္ဆိုရင္ ဒါမွမဟုတ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျပဳလုပ္မယ္ဆိုရင္ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္မယ္႔ အေတြးေတြကုိ ေနရာမွာတင္ ရပ္လုိက္ပါ။ သင္႔ရဲ႕ အသက္ရွင္ေနထိုင္မႈအတြက္ အရာရာကုိ ေက်းဇူးတင္လုိက္ပါ။ ေက်းဇူးတင္လုိက္ျခင္းျဖင္႔ သင္႔ဘ၀ရဲ႕ ေနထိုင္မႈ အခြင္႔အေရးေတြ ထပ္ျပီးရရိွလာပါလိမ္႔မယ္။ ေက်းဇူးတရားဟာ သင္လက္ခံတတ္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျပဳမူျခင္းျဖင္႔ သင္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို လက္ခံလာျပီး ပိုေပ်ာ္ရႊင္လာေလ ပိုေပ်ာ္တတ္လာေလ ျဖစ္မွာ မလြဲဧကန္ပါ။

ယခုလုိ ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ျခင္းျဖင္႔ ဘ၀ရဲ႕ ေနထိုင္မႈေတြမွာ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲ လာေစနုိင္ပါသလဲ။ ေလာကမွာ လူအမ်ားစုဟာ မေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါဘူး။ ဒီေလာကၾကီးက သူတို႔ အတြက္ ဆိုးၾကိဳးေတြ ကံမေကာင္းမႈေတြသာ ယူေဆာင္လာေပးတယ္လို႔ ထင္ေနတတ္ၾကပါသည္။ သူတို႔ေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ေနတတ္ဖို႔ထက္ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုမႈေတြသာ ၾကီးစုိးေနၾကလို႔ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ စိတ္ေတြဟာ အားငယ္စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြနဲ႔ပဲ က်န္းမာေရးကုိ ထိခိုက္လာေတာ႔တာေပါ႔။ က်န္းမာမွသာလွ်င္ျဖင္႔လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ေနတတ္မွာပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာတတ္မွပါလည္း က်န္းမာလာမွာပါ။

တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ေ၀မွ်ျခင္းသည္လည္း ပိုေပ်ာ္ရႊင္ေစနိုင္ေသာ အရာတခုပါပဲ။ ကုိယ္သိသေလာက္ တတ္သေလာက္ ေ၀မွ်ျခင္းျဖင္႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ အဆင္ေျပသြားခဲ႔မယ္။ လမ္းမွန္ ေရာက္သြားခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ဘာနဲ႔မွအစားထိုးမရေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္မိမွာပါ။ စိတ္ဖိစီးမႈဆိုတာေတြကလည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေႏွာင္႔ယွက္ႏိုင္တဲ႔ ရန္သူတစ္မ်ိုဳးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ အလြန္ခက္ခဲတဲ႔ အေျခအေနေတြနဲ႔ ဘ၀မွာ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတယ္။ ဒီလုိျဖတ္သန္းရင္းနဲ႔ပဲ ရွင္သန္ေနၾကရတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ အဓိကအခ်က္ကေတာ႔ ဒီလုိစိတ္ဖိစီးမႈေတြကို ဘယ္လုိျဖတ္ေက်ာ္ရမလဲ ဆိုတာကုိ သိတတ္နားလည္ရပါမယ္။ အဲဒီအခါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ႔ စိတ္က အရာအားလံုးကုိ အႏုိင္ယူသြားႏုိင္ပါတယ္။

ၾကိဳးစားၾကည္႔ၾကပါ။ က်င္႔ၾကံၾကည္႔ၾကပါ။ ဘယ္အရာေတြကို ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနမွာလဲ။ အခုခ်က္ခ်င္းပဲ ေျပာင္းလဲလုိက္ၾကပါေတာ႔။ ေတြးပါ...ေတြးပါ.. ၾကိဳးစားျပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါ။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ ...
“ဘ၀ဆိုတာ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလို ေမြးဖြားလာခဲ႔ျခင္းမဟုတ္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရႊင္လာေအာင္ေတာ႔ တတ္နိုင္သေလာက္ တတ္စြမ္းသေလာက္ ဖန္တီး ယူႏုိင္ပါတယ္လို႔”။ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘ၀ကို ဖန္တီး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ၾကပါေစ...။

သကၠရာဇ္ႏွစ္ေတြေတာင္ အေရာင္ေျပာင္း

ရာစုသစ္သြန္းေလာင္းေတာ႔မွာပါလား

အတိတ္ဆိုတာ အိပ္မက္

ပစၥဳပၸန္ဆိုတာ ရလဒ္

အနာဂတ္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မို႔

စိတ္ညစ္ခဲ႔တာေတြ ဖယ္လိုက္

သိပ္ခ်စ္ခဲ႔တာေတြ ေမ႔လိုက္

နာက်င္ခဲ႔တာေတြ အစားထုိးလိုက္

အစာမေၾကခဲ႔တာေတြ မ်ိဳခ်လိုက္

ေနာင္လာမယ္႔ ႏွစ္ေတြအတြက္
အားသစ္ေတြနဲ႔ သြန္းေလာင္း

ေလွ်ာက္ရမယ္႔ ဘ၀ေက်ာင္းကုိ

ေပ်ာ္ရႊင္မႈသကာေလာင္းလုိ႔ 

တစ္တန္း တိုးလိုက္ၾကပါစို႔ ...။

~~~ @@@ ~~~

မၾကာခင္ အခ်ိန္ဆို ရာစုႏွစ္သစ္ကုိ ေရာက္ၾကေတာ႔မယ္ ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀ေတြလည္း တစ္ႏွစ္ ထပ္တိုးလာေတာ႔မယ္... ဘ၀မွာ လူတိုင္းလူတိုင္း မေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုၾကံဳကြဲ ၀မ္းနည္းစရာေတြ အထပ္ထပ္ေတြ႔ၾကံဳခဲ႔ျပီးျပီ... ဘ၀ဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ တိုတိုေလးပါ ... ရလာခဲတဲ႔ လူ႔ဘ၀မွာ ကိုယ္႔ကုိကုိယ္ မတ္တည္ရင္း စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘ၀ေလးမ်ားကုိ ဖန္တီးႏိုင္ေစဖို႔ ပုိ႔စ္ေလးကုိ ေရးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္... ကၽြန္ေတာ္ စာေကာင္းေကာင္းမေရးတက္ပါ... ေရးခ်င္လြန္း အားၾကီးလို႔သာ ေရးလိုက္တာပါ ... ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တိုင္ကုိက စိတ္မေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ရင္း ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္သစ္နဲ႔ လူသစ္နဲ႔ ရွင္သန္ဖို႔ အတန္တန္ၾကိဳးစားေနရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ရွာေဖြမိခဲ႔တယ္ေလ... ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလံုးကုိလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘ၀ကုိ ဖန္တီးယူေစခ်င္ပါတယ္... ႏွစ္သစ္မွာ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ၾက၍ ကုိယ္ရည္ရြယ္ထားေသာ အၾကံအစည္မ်ား ရွင္သန္ထေျမာက္ပါေစလို႔ ႏွစ္သစ္မဂၤလာ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါသည္။

အင္တာနက္မွ ကုိးကားထားေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္။ ပံုကုိ ဒီ ကေနယူပါ၏။

*ဒဏ္ရာ ၀တ္စံု*

မတြယ္ခဲ႔ပါဘူး

ႏြယ္ခဲ႔ရတဲ႔ အိပ္မက္ေတြ

ငါ႔ ရင္မွာ အရုပ္ေတြဆြဲ

ဇာတ္လမ္းေတြ ခပ္က်ဲက်ဲမွာ

အရည္မရ အဖတ္မရနဲ႔

၀တ္ခဲ႔ရတဲ႔ ဒဏ္ရာ၀တ္စံု ...။

မထင္ခဲ႔ပါဘူး

ပင္႔ကူငယ္ တြယ္ယက္သလို

ႏွလံုးအိမ္ကုိ အသံုးျပဳ

ငါ႔ အေသြးအသားကုိစုလို႔

မရည္ရြယ္ပါပဲနဲ႔

ခ်ဳပ္ခဲ႔ရတဲ႔ ဒဏ္ရာ၀တ္စံု ...။

ျပည္႔စံုကာနီးမွ

အလွည္႔ၾကံဳလာျပန္ေတာ႔

တဖန္ျပန္စုတ္တဲ႔ ၀တ္စံု

စိတ္မကုန္လို႔ ျပန္ခ်ဳပ္

အလုပ္မဟုတ္တာေတြက

အရႈပ္အရႈပ္လို ဟန္လုပ္ေတာ႔

ဘ၀ေတြ တကယ္ျပဳတ္က်လည္း

၀တ္ေနရဦးမယ္႔ ဒဏ္ရာ၀တ္စံု ...။

အသစ္တဖန္ ျဖစ္ေစဦးေတာ႔

မနက္ျဖန္တိုင္းမွာက အစစ္အမွန္ဆိုတာ

အျပစ္တင္ ေ၀မဖန္ခ်င္ေတာ႔ပါ ...။

ဒဏ္ရာ၀တ္စံုဆုိလည္း

အလြမ္းကုိအန္ထုတ္

ေလရႈထုတ္ေနသေရြ႔

ငါ႔ အတတ္ငါစူး ရင္ထဲမွာ ရူးေနဦးမယ္ ...။

( Brand မရိွတဲ႔ ဒဏ္ရာ၀တ္စံုေလး လိုခ်င္ရင္ မွာၾကားနိုင္ပါတယ္.. Free shipping နဲ႔ ဘယ္ႏိုင္ငံမဆို အေရာက္ပုိ႔ေပးပါမယ္ း) )

ခံစားမႈ (၁)

ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔မရျခင္းေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ ၾကိဳးစားျပီး ေမ႔ေပ်ာက္ေပမယ္႔ မေမ႔ႏိုင္တာ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ ။ ဘ၀မွာ အခ်စ္ဟာဒီေလာက္ေတာင္ပဲ ကံဆိုးခဲ႔ရလားကြာ။ အိပ္မရတဲ႔ညေတြ မ်ားလွပါျပီ။ ဘယ္လိုလုပ္မွ ေမ႔ေပ်ာက္ႏိုင္မွာလဲ။ အခ်ိန္ေတြၾကာေလ ခံစားရျခင္းေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။ ဟုတ္မွာပါေလ... ငါဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ႔လို႔သာ ေမ႔ဖို႔ၾကိဳးစားေနရတာပဲ။ ငါေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ရတဲ႔ အခ်စ္ကို နဲနဲေလးေတာင္ ျပန္မရခဲ႔ပါလား။

တကယ္ေတာ႔ငါဟာအရူးပါ။ အခ်ိန္တိုင္းမွာ သတိရေနခဲ႔မိတယ္။ တမ္းတေနခဲ႔မိတယ္။ ငါခံစားေနရတယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူကေကာ နားလည္ႏိုင္မွာလဲ။ ဒါေပမယ္႔ ရင္ထဲမွာ အရမ္းကို ဆို႔နင္႔ေၾကကြဲေနမိပါတယ္။ သန္းေခါင္ေက်ာ္တိုင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ျပီး နင္႔အေၾကာင္းကို ေတြးေနမိတယ္ေလ။ တကယ္ဆို ငါဟာ ဘာမွမရခဲ႔ပါလား။ ငါဟာ အခ်စ္ၾကီးလို႔လား။ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္... တခ်ိဳ႕အရာေတြဟာ ရင္ထဲမွာ သို၀ွက္ထားရတာ ေမာလြန္းလွပါတယ္။ ပင္ပန္းလြန္းလွပါတယ္။ ဖြင္႔ဟလိုက္ရရင္ ေျပေလွ်ာ႔သြားႏိုင္ေပမယ္႔ ငါဘယ္သူ႔ကို ဖြင္႔ေျပာရမလဲ။ ငါ႔ကို အရူးလို႔ပဲ ထင္ေနၾကမွာေပါ႔။ ဟုတ္ပါတယ္ ငါဟာ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သတ္လာရင္ ရူးခဲ႔ရျပီးျပီ.... ရူးေနရျပီးျပီ... ရူးေနရအုန္းမွာပါ။ ငါဟာအခ်စ္ကို တန္ဖိုးၾကီးစြာနဲ႔ ကိုးကြယ္ခဲ႔မိတာကို။ ငါ႔ရင္ထဲမွာ ဘာေတြေတြးခဲ႔တယ္ ဘာေတြရည္ရြယ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲ။ နင္ေတာင္မသိခဲ႔ဖူးေလ။ ငါရဲ႕ စစ္မွန္တဲ႔အခ်စ္ကို အေစာ္ကားခံခဲ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ငါနင္႔ကို ဘယ္ေသာအခါမွ အျပစ္မတင္ခဲ႔ပါဘူး။ အျပစ္လည္းမတင္ခ်င္ခဲ႔ဘုူးဆိုတာ ယံုၾကည္ေပးပါ။

ဒီဘ၀မွာ မျပည္႔စံုခဲ႔ရတဲ႔ ဆုေတာင္းေတြအတြက္ ေနာင္ဘ၀သာရိွခဲ႔ရင္ ျပည္႔စံုပါရေစလို႔ ရူးပါရေစ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ႕ရတယ္။ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ဆံုးရံႈးခဲ႔ရတယ္။ အျပစ္ေတြကို ခံယူခဲ႔ရတယ္။ ယေန႔တိုင္ ခ်စ္ေနဆဲပါဆို ယံုၾကည္ေပးပါ။ သတိရတိုင္းလည္း လြမ္းခ်င္ပါတယ္။ မ်က္ရည္ မက်မိေအာင္လည္း ထိန္းခ်င္ပါတယ္။ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈေတြလည္း ေပ်ာက္ဆံုးခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔  ထာ၀ရသာေတာ႔ ခ်စ္ေနမိမွာပါ။

လူတေယာက္မွာ အမွားမရိွပဲ လူတေယာက္က ဘာေၾကာင္႔ စြန္႔ခြာသြားႏုိင္မလဲ။ စြန္႔ခြာသြားတဲ႔သူမွာ ဘာမွမက်န္ေပမယ္႔ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔သူမွာ ဘာေၾကာင္႔သတိရျခင္းေတြ ထင္က်န္ေနရတာလဲ။ ေလာကၾကီးက မတရားလိုက္တာေနာ္။ ျဖစ္ခ်င္တာကုိ မျဖစ္ရ။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်င္တာကုိ ေမွ်ာ္လင္႔ႏိုင္ေအာင္ အသက္မသြင္းေပးပါလား။ ဘာမွမရခဲ႔တဲ႔ငါ ေနာင္လည္း ဘာမွထပ္ရမွာ မဟုတ္ေတာ႔ပါဘူးေလ။

ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း နင္႔အတြက္ နာက်င္ျခင္းကဗ်ာေတြကို ရင္ထဲက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ နာက်င္ေနတဲ႔ ႏွလံုးသားကို စေတးျပီး တသက္လံုးငါ႔ရဲ႕ နင္မဖတ္တဲ႔ ဒိုင္ယာရီမွာ ငါ႔မ်က္ရည္ေတြ မခန္းေျခာက္သေရြ႕ ေဖ်ာ္ေျဖ တင္ဆက္ေနပါမယ္။ မရခဲ႔တဲ႔ ႏွလံုးသားတစ္စံုကုိ ထာ၀ရ သိမ္းပိုက္ထားရင္းနဲ႔ေပါ႔။

နင္႔ဟာ

ငါ႔ရဲ႕ေကာင္းကင္
ငါ႔ရဲ႕ ဘ၀မို႔
ငါ႔ကို ေခ်နင္း
ရက္စက္ျခင္းေတြ
ေပးထားခဲ႔လည္း
တသက္မွာ တခါ
ထာ၀ရသာ
ရင္ခြင္ဦးမို႔
ငါဟာေသမင္း
ရင္ဆိုင္ရင္းေတာင္
မင္းကိုတမ္းတ

သတိရေနမယ္ေလ...။

~~~ @@@ ~~~

(ဒီပို႔စ္ေလးဟာ ဇာတ္လမ္း မဟုတ္ပါဘူး။ ခံစားမႈ စိတ္ထြက္ေပါက္ ရွာလိုက္ျခင္း သက္သက္ပါ။ အဲ႔ဒီအတြက္ သီးခံျပီးဖတ္ေပးၾကပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါရေစခင္ဗ်ာ။ ကဗ်ာေလးကေတာ႔ ဟိုးအရင္ကတင္ခဲ႔တာပါ။ ဖတ္သူမရိွခဲ႔ေပမယ္႔ အခုခံစားမႈနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနလို႔ ျပန္ထည္႔လိုက္ရျခင္းပါ။ အျမဲတမ္း ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲစရာေတြကုိပဲ ေရးေလ႔ရိွတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဒိုင္ယာရီကုိ လာလာဖတ္ေပးၾကတဲ႔ အတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ရိွပါတယ္။ ကဗ်ာေတြက လြဲရင္(ကဗ်ာလည္းမေေရးတတ္ေသးပါ) က်န္တဲ႔ စာေတြကုိ ေကာင္းေကာင္း မေရးတတ္လို႔ ခြင္႔လႊတ္ေပးၾကပါလို႔ ... )

ေကာင္းကင္ရဲ႕ အလြမ္း

လသာေသာ ညတစ္ညကေပါ႔
ေကာင္းကင္ အလင္းေအာက္မွာ
ေျမာက္ျပန္ေလညွင္းကုိ ေဆာ႔ျမဴ
အလြမ္းေတြ အရယူဖို႔
ၾကယ္ေလးေတြကုိ တိုးတိုးေလး ရင္ဖြင္႔မိတယ္ ...။

လမင္းေလးရယ္ ...
ေကာင္းကင္ရင္ခြင္ဟာ
ႏူးည႔ံလံုျခံဳမႈ အစြမ္းမွာ
ပထမတန္းပါပဲ ...
ငါ႔ ရင္ခြင္ ဖ၀ါးေအာက္မွာ
လမ္းမေပ်ာက္ေစဖို႔ဆို
ငါ႔ရင္ကုိ အခါခါနင္း
ဗလာက်င္းလည္း
အလင္းႏွစ္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာမွာ
အခ်စ္နဲ႔ အလြမ္း ေပါင္းမ်ားစြာ ရိွေနဦးမွာပါ ...။

လမင္းေလးရယ္ ...
ေကာင္းကင္ရဲ႕႕ သစၥာနဲ႔ ကတိဟာ
ဘယ္အရာနဲ႔ထိထိ မျငိေစရပါဘူး ...
အလြမ္းအရိွအတိုင္း ေျပာရတိုင္းဆို
နင္ရိွတဲ႔ ညေတြ အခါခါသာေစဖို႔
ၾကယ္ေတြကို ဆုေတာင္းရတာလည္း
ေန႔ ရက္ ည သန္းေပါင္းမ်ားစြာမွာ
အခ်စ္နဲ႔ အလြမ္းေပါင္းမ်ားစြာ ရိွေနခ်င္လို႔ပါ ...။

အၾကင္နာ တကယ္စစ္ရင္
ရင္မွာဒဏ္ရာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ တကယ္လားဟင္ ...
အမွန္အမွား မခြဲျခားႏိုင္ရင္ေတာင္
ရင္မွာ ခံစားရတာေတြ နင္သိပါေစေတာ႔ေလ ...။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ... လမင္းေလးရယ္
နင္႔ အလင္းျဖန္႔က်က္ဖို႔ဆို
ငါ႔ ႏွလံုးသားကြင္းျပင္မွာ
အလြမ္းေငြ႔ေငြ႔ ေလးေတြနဲ႔လည္း
ထာ၀ရ လန္းဆန္းေနမွာမို႔
ေကာင္းကင္တမိုးေအာက္မွာ
လမ္း မ ေပ်ာက္ ပါ ေစ နဲ႔ သား ...။

“ အေၾကာင္းမေကာင္းတဲ႔ ေဆာင္း”

ေဆာင္းႏွင္းျမဴေတြ
ေလဟာနယ္ကုိ ပက္ျဖန္း
ကမာၻကုိလန္းေစသတဲ႕လား
ငါ႔... ရင္ခြင္ႏႈတ္ခမ္းမွာေတာ႔
အလြမ္းေတြနဲ႔ ခ်မ္းလိုက္တာ ...။

ေဆာင္းႏွင္းပန္းေတြ
ရာသီခ်ိန္ဆို ပြင္႔လန္း
ကုိယ္စီအစြမ္းေတြ ထုတ္ျဖန္းသတဲ႔လား
ငါ႔ ... ရင္ခြင္စခန္းမွာေတာ႔
ဒက္ရာေတြနဲ႔ ၾကမ္းလိုက္တာ ...။

ေဆာင္းခိုငွက္ေတြ
ဌာေနဆီကုိ ပ်ံသန္း
ခိုလံႈရာလမ္းကုိ လွမ္းၾကသတဲ႔လား
ငါ႔ ... ရင္ခြင္အခန္းမွာေတာ႔
အိပ္မက္ရိုင္းေတြနဲ႔ ဆန္းလိုက္တာ ...။

အားလံုးအတြက္ ေကာင္းတဲ႔ေဆာင္း
ငါ႔ ... အတြက္ေတာ႔ မေဟာင္းတဲ႔ အေၾကာင္းပါလား ...
ေအးခ်မ္းျခင္း အေပါင္းက ဒဏ္ရာကိုေမႊတယ္
ငါ႔ ... ႏွလံုးသားကုိ နာက်င္ေစတယ္ ...
ေၾသာ္ ... ေဆာင္း ... ေဆာင္း ... ေဆာင္း
ဘ၀ေျပာင္းေတာင္ အတိတ္ေဟာင္းက
အိပ္မက္အေၾကာင္းကို အေရာင္မေျပာင္းနိုင္ပါလား ...။

“မာယာသခင္”

ေျပာင္းလဲျခင္း မိုးတိမ္ေတြက
ေရြ႕လ်ားတာ ျမန္လိုက္တာ
ေလအေတြ႔ေတြေၾကာင္႔
ေရေငြ႔ေတာင္ ဘယ္ဆီေနရမွန္းမသိဘူး
ေ၀ွ႔ကာ ၀င္အခတ္ လိုက္ပါခ်င္ေနလ်က္မို႔လား
မသက္သာသလိုအမွတ္နဲ႔ လိုက္ရဲလိုက္တာ ...။

ဆူးမ်ားပါတယ္ဆိုတဲ႔ ႏွင္းဆီ
အတြင္းဆီက ဘာေတြၾကိတ္ၾကံေနမလဲ
ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးမွာေတာ႔
အျပံဳးေလးေတြခ်ိတ္ သစၥာေတြမတိတ္ေပမယ္႔
ရင္တြင္းအရိပ္မွာေတာ႔ ေျခခ်င္းခ်ိတ္ေနၾကတယ္
ပန္ဆင္သူအခူး အရူးအမူးနဲ႔
အဆူးေလးေတြေတာင္ တိမ္းညြတ္မူးလိုက္တာ ...။

အလည္လာတဲ႔ ေလေျပ
သစ္အိုတစ္ပင္ကုိ ရစ္ေထြး အခ်စ္ေတြေပးျပီး
နားခိုဖူးေက်းဇူး အေထြအထူးကို
တသသေျပာ ဖြင္႔ဟေစာေပမယ္႔
ၾကာလာေတာ႔လည္း အေ၀းတရပ္ဆီေျပး
အေတြးခက္ဘီအေရးနဲ႔
အတြင္းသေဘာ စိတ္မေနာကုိက
သာယာမႈ အေၾကာမွာ ေမ်ာခ်င္ေနလိုက္တာ ...။

လွမ္းမယ္ၾကံရိွေသး ေျပးသြားလိုက္တာ
နမ္းမယ္ၾကံရိွေသး ရူးခါးလိုက္ပါဘိ
မတည္ျမဲတဲ႔ တိမ္ ႏွင္းဆီအိမ္ေတြက
ေလေျပလိုေဆာ႔ျမဴး တြန္က်ဴးေနခ်င္ၾကေတာ႔
သစ္အုိပင္ခမ်ာလည္း စိတ္တိုခ်င္စရာပဲ ...
အခါေတာ္အေပးမွာ ကညာေဖာ္ေရွာင္ေျပးလို႔
ေနညိဳခ်ိန္ေလးဆို ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ေနတတ္လုိက္တာက
ေရာ္ကာရင္႔ေတာ႔မယ္႔ သူ႔ဘ၀
သူ႔ သခၤါရသာ လူမသိေလေတာ႔
ျပဳသမွ် ႏုလိုက္ရေတာ႔မယ္
အေပၚယံစကားနဲ႔ပဲေျပာ
အတြင္းစိတ္ေရေရာတဲ႔ “မာယာသခင္”ရယ္ ...။

ခ်စ္တတ္တဲ႔ငါ ... အခ်စ္ငတ္တဲ႔ အခါ

နာက်င္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ရဲ႕ရင္မွာ
အခါခါျပိဳက်ခဲ႔ရတဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ
ဘယ္ေခ်ာင္မွာ သို၀ွက္ထားရမွာလဲ ...။

ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ႔ မင္းရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြေတာင္
ဒီလိုလူသား မရထိုက္ခဲ႔လို႔လား
သူ႔တပါးလက္ထဲ ဓားျပတိုက္ခံေနရတယ္ ...။

ေလထုထဲ ၾကားခံအထပ္ထပ္ျဖတ္သန္းျပီးမွ
ေရာက္သြားတဲ႔ ခ်ိဳျမိန္တယ္ဆိုတဲ႔ စကား
တည္႔တည္႔ဆိုင္ဆိုင္ ေျပာေနတဲ႔ သူေလာက္
လမ္းမေပါက္ဘူးဆိုတာ သိခဲ႔သင္႔တယ္ ...။

ဂရုစိုက္ ေဖးမခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္
ကမာၻေတြ အထပ္ထပ္က ေလဟာနယ္ျဒပ္ေတြေၾကာင္႔
နီးေနသူ လူေတြေလာက္ေတာ႔ ေခ်ာင္းမေပါက္ခဲ႔တာ အေသအခ်ာပဲ ...။

ေမွ်ာ္လင္႔ရင္းခ်စ္ရတယ္ဆိုတာ
တကယ္ေတာ႔
ရံႈးမွန္းသိရက္နဲ႔ ကုိယ္႔ကုိကိုယ္ သတ္ေနတာ ...။
နစ္မွန္းသိရက္နဲ႔ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ ဖ်က္ေနတာ ...။

ညစဥ္ညတိုင္း အရိုင္းအစိုင္းဆန္စြာ ငိုရိႈက္ေနလည္း
အခ်ိန္ကတၱားက ဘ၀တျခားသို႕
နာက်င္စြာေက်ာခိုင္းဖို႔ပဲ ျဖစ္လာလိမ္႔မယ္ ...။

ေ၀ဒနာေတြ ရင္ျမႊာအေျခမွာ ကပ္ဆိုက္လည္း
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးခဲ႔တဲ႔ ငါ႔အခ်စ္က
ငါ႔အျပစ္ကုိပဲ ၾကိဳးဆြဲခ်ရေတာ႔မလိုလုိ ...။

တခါသာ ခ်စ္ခဲ႔ဖူးလည္း
ထာ၀ရ တည္ေစမယ္ဆိုတာ
ငါေၾကြတဲ႔ တစ္ေန႔မွ မင္းသိႏုိင္ပါေစ ...။

မွန္မွန္းသိရက္နဲ႔ ငါေၾကာက္္ခဲ႔၏ ...။
မွားမွန္းသိရက္နဲ႔ ငါေလွ်ာက္ခဲ႔၏ ...။
မရမွန္းသိရက္နဲ႔ ငါခ်စ္ခဲ႔၏ ...။
မနိုင္မွန္းသိရက္နဲ႔ ငါစေတးခဲ႔၏ ...။

တကယ္ေတာ႔လည္း
ေတာင္စြယ္ေနကြယ္ရင္ျဖင္႔
အေနာက္ဘက္ယြန္းယြန္းမွာ
“အခ်စ္” ဆိုတဲ႔ စကားႏွစ္လံုးကုိ
ရာဇသံေပးလို႔  သျဂိဳလ္သြင္းရင္ေတာင္
“ခ်စ္တတ္တဲ႔ငါ ... အခ်စ္ငတ္တဲ႔ အခါ”
ဘ၀တျခားမွာ သဘာ၀တရားလို
ေသစားေသေစ ခံစားေစမယ္ ...။
~~~~~~~~~~~~
(နာက်င္မႈေၾကာင္႔ က်တဲ႔ မ်က္ရည္ေတြတိုင္း ေရာက္ေလရာဘ၀မွာ အခ်စ္ ျဖစ္ပါေစ။)

ရိွေနၾကမယ္

ျပိဳင္ဘက္ကင္း အလင္းနဲ႔
ခ်စ္ျခင္းေတြ ေရာယွက္
အျပံဳးတခက္ ဆက္တဲ႔ရက္
ႏႈတ္ခြန္းခ်ိဳ တစ္မနက္မွာ
စကားေတြဆို လုိသလိုညိွဖို႔
ပ်ားသကာလိုခ်ိဳ ႏွစ္ကုိယ္သာ အသိမို႔
လူတကာမသိေလေတာင္
ရင္မွာရိွေနၾကမယ္
ထာ၀ရ  မပ်က္သုန္းပဲ
သီကံုးၾကမယ္႔ အခ်စ္ပုလဲလံုးေတြနဲ႔ ...။

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ရင္ထဲမွာ ရိွတာေလးကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။

သံုးရာသီ တမ္းခ်င္း

“မိုး” ေတြေစြတုိင္း

မ်က္၀န္းစိုစို

ပုလဲခိုလုိ႔

အလြမ္းမပို ရပါေစနဲ႔  ေမ ...

“ေဆာင္္း” ႏွင္းေ၀တိုင္း

ရင္ထဲမွာညိဳ

အမုန္းပိုကို

မေထြးပိုက္ ရပါေစနဲ႔  ေမ ...

“ေႏြ” ေနပူတိုင္း

ႏွလံုးအိမ္ကို

ရူးသြပ္ေစဖို႔

မခံစား ရပါေစနဲ႔  ေမ...

“ေႏြ” နဲ႔ “မိုး” “ေဆာင္း”

ဘယ္လိုေျပာင္းလဲ

ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ

အစဥ္ထာ၀ရ

ခံစားေစဖုိ႔

ေဆာင္က်ဥ္းေပးေလ ... ခ်စ္သူေရ ...  ။

လြန္ခဲ႔ေသာ တစ္ႏွစ္ခန္႔က ေရးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာ ေလးပါ...။

ည (သို႔) မိုး (သို႔) မ်က္ရည္ (သို႔) လြမ္းဆြတ္ျခင္းနဲ႔ အတူ

“ဟဲလို...ႏိုး...ေနေကာင္းလားဟင္ ကုိ လြမ္းျပီးစိုးရိမ္ေနတာ” “အင္း ... ေကာင္းတယ္ ကုိ ေရာေနေကာင္းလားဟင္” “ေကာင္းတယ္... ႏုိး” “ဘာေတြလုပ္ေနလဲဟင္” “ကုိ႔ ဖုန္းကုိေစာင္႔ေနတာေလ” “ဟုတ္လား... ဟဲလို...ဟဲလို ၾကားရလား ႏိုး” “သိပ္မၾကားရဘူး...အင္း ခုၾကားရျပီ... ေျပာေလ ကို” “ႏိုး ကုိသိပ္ခ်စ္တယ္...ၾကားလား” “မၾကားရေတာ႔ဘူး တကယ္ေျပာတာ .. ဟင္း...ဟင္း” “အာ .. ႏုိး ကေနာက္ေနတယ္... ကုိ ကတကယ္လို႔ထင္ေနတာ” “စတာပါ ကုိ ရဲ႕ ခ်စ္လုိ႔ သိလား” “အင္း သိတာေပါ႔... ႏုိး  က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ျပီးေနေနာ္” “ဟုတ္ကဲ႔... ကုိ လည္း ဂရုစိုက္ေနာ္.. ကုိ႔ ကုိသိပ္ခ်စ္တယ္” ....

သူ မ်က္လံုးတခုလံုး ရုတ္တရတ္ ပူေႏြးလာတယ္။ မငိုဘူး လံုး၀မငိုဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေပမယ္႔  ပါးျပင္တခုလံုးေပၚမွာ ပူေႏြးေနတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြက ရႊဲစိုလို႔ေနျပီပဲေလ။ မငိုခ်င္ပါဘူး... တကယ္ဆို ငိုတာ ႏိုး လံုး၀မၾကိဳက္ဘူးေလ။ အားတင္းလိုက္တဲ႔ ရိႈ္က္သံတခုက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ ည၀န္းက်င္မွာ ထြက္ေပၚလို႔လာတယ္။ သူ...ဖုန္းထဲက အသံသြင္းထားတဲ႔ ဖိုင္ေလးကုိ ပိတ္လိုက္တယ္။ ဒါသူ႔အက်င္႔ေလ ႏုိး နဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္တိုင္း အသံသြင္းထားတတ္သလို online မွာလိုင္းေကာင္းလို႔ စကားေျပာျဖစ္တိုင္း အသံဖမ္းထားတတ္တယ္။ ဒါေတြက အရင္ကေတာ႔ ျပန္နားေထာင္တိုင္း ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြေပါ႔ေလ။ ခုေတာ႔... သူ႔အတြက္ မ်က္ရည္ျမစ္ဖ်ားခံရာ အရင္းအျမစ္တခု ျဖစ္လို႔ေနတယ္ဆိုတာ သူသိေနရက္နဲ႔ သူေက်နပ္ေနမိပါလား။ ဟင္းးးး... သက္ျပင္းရွည္တခုကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မႈတ္ထုတ္မိလိုက္တယ္။ သူ ဒီညကုိ ဘယ္လိုလုပ္ရရင္ အိပ္ေပ်ာ္မလဲလို႔ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲနဲ႔ လက္တဖက္က ေခါင္းအုန္းေအာက္ထဲ ေရာက္သြားတယ္။ စာအိတ္ေလးတအိတ္ကုိ စမ္းမိလုိက္ေတာ႔ လက္ေတြတခုလံုး က်င္ျပီး ထံုတက္သြားတယ္။ သူ အတင္း ေမ႔ထားခဲ႔သည္႔ အရာ... ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲထုတ္လုိက္မိတယ္ေလ။ သူအရမ္းျမတ္ႏိုးတဲ႔ ႏိုး ရဲ႕ဓာတ္ပံုေလးေတြ။ အယ္လ္ဘမ္နဲ႔ထားရင္ ေခါင္းအံုးေအာက္မွာ ထားလို႔မရမွာစိုးလို႔ စာအိတ္ေလးနဲ႔ပဲ ထည္႔ထားခဲ႔မိတာ။ သိပ္ေတာ႔မရိွပါဘူး.. (၈)ပံု မွအတိအက်ပါပဲ။ ႏိုးက ဓာတ္ပံုသိပ္မရိုက္ဘူးေလ.. ဒါေတာင္ အတင္းရိုက္ခိုင္းလို႔ ရိုက္ျပီးပုိ႔ေပးထားတာ။ ညအိပ္ယာ၀င္တိုင္း တပံုခ်င္း ထုတ္ၾကည္႔ျပီး စကားေတြေျပာျပီးမွ အိပ္တတ္တဲ႔ အက်င္႔.. အတင္းဖ်က္ထားခဲ႔မိတာ။ ဘယ္ေလာက္ထိ တင္းခံႏိုင္မွာလဲ ႏုိး ရယ္။ စခ်စ္ကတည္းက အခ်စ္စစ္ေတြနဲ႔ ပံုျပီးခ်စ္ခဲ႔ရတာေလ။ အရင္လိုပဲ လြမ္းေနပါရေစ ႏုိး ရယ္... အရင္လိုပဲ တမ္းတေနပါရေစ... ဓာတ္ပံုထဲက ခ်စ္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပံဳးျပေနတဲ႔ ႏုိး ပါးေလးကုိ သူတယုတယ ကုိင္လိုက္တယ္။ “ေတာက္... က်ျပန္ျပီ ဒီမ်က္ရည္...” သူ႔ကုိယ္႔သူ အလိုမက်မႈေတြနဲ႔ ေရရြတ္ရင္း အျမန္သိမ္းျပီး ေခါင္းအုန္းေအာက္ထဲ ျပန္ထည္႔လိုက္တယ္။ မွားျပီ သူသိလိုက္တယ္ ... စမ္းမိလိုက္တဲ႔ ေနာက္ထပ္အရာတခုက MP3 ေလး သူအသံသြင္းသမွ်ဖိုင္ေတြကို ထည္႔ထားတာ။ အားမသြင္းျဖစ္ခဲ႔တာ ၾကာခဲ႔ျပီေလ။ အားရိွဦးမလားလို႔ ဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္တယ္။ Low Battery တဲ႔ ... အင္း ဒါသ႔ူအတြက္ ပိုေကာင္းသြားခဲ႔တာေပါ႔။

ေတာ္ပါျပီ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ပဲ အိပ္လိုက္ေတာ႔မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီး အိပ္ယာေပၚကုိ လွဲခ်လိုက္ျပီး မ်က္လံုးကုိ မိွတ္လို္က္တယ္။ ေၾသာ္.. ညကလည္း တိတ္ဆိတ္ လြန္းလွခ်ည္လား။ အေမွာင္ထဲမွာ ႏုိး ပံုရိပ္က ထပ္ေပၚလာျပန္တယ္။ သူုစိတ္တိုသြားတယ္.. မတတ္ႏုိင္ဘူး ဒီည လံုး၀အိပ္လို႔ ရမွာလည္း မဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။ သူျဖည္းျဖည္းခ်င္းထျပီး အိပ္ယာေဘးက ကြန္ျပဴတာကုိ ဖြင္႔လိုက္တယ္။ ညဥ္႔ငွက္တေကာင္က သူ႔ကုိေလွာင္ျပီး တခ်က္ေအာ္လိုက္ေသးတယ္။ “ငွက္စုတ္ငွက္နာ ကုိယ္႔ဖာသာ လြတ္ရာကၽြတ္ရာ သြားေနစမ္းပါကြာ” အသံထြက္ျပီး သူျပန္ေအာ္လိုက္တယ္။ ကြန္ျပဴတာကုိ ျပန္ၾကည္႔ျပီး Gmail ကုိ အရင္ ဖြင္႔လိုက္ျပီး Sent Mail ထဲမွာ ေနာက္ဆံုးပုိ႔ထားတဲ႔ ေမးက “ႏုိး အတြက္ (၂၀၉)တဲ႔” ... ေမးပုိ႔တိုင္း အမွတ္စဥ္၊ ေန႔ရက္၊ အခ်ိ္န္ေတြကုိ အတိအက်ထည္႔ျပီး ပုိ႔တက္တဲ႔ သူ႔အက်င္႔ (ႏုိး တေယာက္တည္းကုိ အဲလိုပို႔ခဲ႔တာပါ) ခုထိေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔မရႏိုင္ဘူး။ ဒါေတာင္ အေျဖမရခင္က ပို႔ခဲ႔တဲ႕ ေမးေတြမပါေသး။ ေၾသာ္ .. ႏုိး ရယ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ရႈပ္ရႈပ္ အခ်ိန္မရိွလည္း ေမးေတြကုိ ေတာ႔ ႏုိး ဆီကုိ တတ္နိုင္သေလာက္ ေရာက္ေအာင္ပုိ႔ခဲ႔တယ္ေနာ္။ ေမးပို႔တိုင္း ကဗ်ာေတြပါ ထည္႔ပုိ႔တတ္တယ္၊ ကုိ ကဗ်ာေတြ မေရးျဖစ္တာေတာင္ ၾကာေနျပီေလ။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတုန္း ေကာ္ဖီေသာက္ရရင္ ေကာင္းမလား သူ ေတြးလိုက္တယ္။ အေတြးမဆံုးႏိုင္ေသး သူထရပ္လိုက္တယ္... အခန္းအျပင္ကုိ ထြက္ျပီး ေကာ္ဖီပူပူေလးကုိ ႏွပ္ျပီး ယူလာလိုက္တယ္။ သူနဲ႔ ႏိုး က အက်င္႔တူတယ္ေလ။ ေကာ္ဖီခါးခါးကုိမွ ေသာက္တတ္တာေလ။ ေကာ္ဖီမႈန္႔ စစ္စစ္ကုိ ႏွပ္ျပီး ေသာက္ရတာ အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ ခုဒီမွာေတာ႔ ေကာ္ဖီမႈန္႔ Ready Made ကုိပဲ ႏွပ္ျပီးေသာက္ရတာေပါ႔။ ဒီအခ်ိန္ ႏိုး ေကာ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေသာက္ေနမလား၊ တခ်က္ျပံဳးလိုက္မိတယ္ သူမျဖစ္ႏုိင္တာကို ေတြးေနတာပဲ။ ဟုတ္တယ္ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ႔ပါဘူး။ ဖ်က္ခနဲ လက္လိုက္တဲ႔ လွ်ပ္စီးတခ်က္ တခန္းလံုးလင္းသြားတယ္။ အခုမွ သတိထားလိုက္မိတာက ပတ္၀န္းက်င္အျပင္ဘက္ကုိ။ မိုးသားေတြက ဗ်ဴဟာေတြ ခင္းေနၾကျပီ။ သူတို႔ ထိုးစစ္စင္ေတာ႔မယ္လား။ ျပတင္းတံခါးကုိ ဆြဲဖြင္႔လိုက္မိတယ္။ ေလခပ္ရိုင္းရိုင္းတခ်က္က ၀ုန္းခနဲေနေအာင္ ရင္ဘတ္ကုိ ေဆာင္႔တိုးသြားတယ္။ ကိစၥမရိွ .. ဒီေလေလာက္ေတာ႔ ရင္ထဲက ခံစားေနရေတြက ေအးေဆးေပါ႔။  ကြန္ျပဴေရွ႔ကုိ ျပန္ထိုင္လု္ိက္ျပီး ဘာလုပ္ရမလဲ ၾကည္႔လို္က္တယ္။ ရီခ်င္သလိုျဖစ္သြားတယ္။ Gmail ရဲ႕ Label မွာ ခ်က္ခဲ႔သမွ်ကုိ NOE ဆိုျပီး Label ေလးလုပ္ထားခဲ႔တာကိုး။ ေနရာတိုင္းမွာ အမွတ္ရစရာ ေျခရာေလးေတြ ထင္က်န္ျဖစ္ေအာင္ သူဘာလို႔မ်ားလုပ္ခဲ႔မိတာလဲ။ မထူးေတာ႔ပါဘူး... ျပန္ဖတ္လို္က္တယ္ အေဟာင္းဆံုးေသာ အစကေန။ ဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးလာတယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္လာတယ္ .. ႏိုး သူ႔ကုိ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ခဲ႔တာပဲ။ မ်က္လံုးထဲမွာလည္း အတိတ္ကုိ  ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ပံုေဖာ္ေနမိတယ္။ အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္းမသိ ကုန္လာတာ သူ သတိမထားမိေတာ႔ဘူး၊ မ်က္လံုးေတြတေနရာမွာ ရပ္သြားတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြက ၀ုန္းကနဲဆို ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ အဲဒီေန႔...အဲဒီေန႔ ... ႏုိး ကေရွ႔မဆက္နိုင္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ႔တဲ႔ေန႔ ... သူအမ်ိဳးမ်ိဳး ေတာင္းပန္ခဲ႔တဲ႔ေန႔။ ရင္ထဲက ၀မ္းနည္းမႈ အၾကြင္းအက်န္ေတြက ျပန္ေဖာက္လာတယ္။ ရင္ဘတ္ထဲက ေဆာင္႔တက္လာတဲ႔ ခံစားမႈ။ သူ႔ရင္ဘတ္ကုိ လက္နဲ႔ သက္သာရာ သက္သာေၾကာင္း တဘံုးဘံုးျပန္ရိုက္လိုက္တယ္။ ျပတင္းေပါက္မွာ သူ႔ကုိ ခိုးျပီးေစာင္႔ၾကည္႔ေနတဲ႔ ညဥ္႔ငွက္ က ေၾကာက္လန္႔ျပီး ထပ်ံသြားတယ္။ သူခ်ည္႔နဲ႔စြာနဲ႔ အားတင္းျပီး ထရပ္လို္က္တယ္။ ျပတင္းေပါက္မွာ ရပ္ျပီး ေကာင္းကင္ကို ၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔ မိုးသားတိမ္ေတြက စစ္ခ်ီလာျပီ။ လွ်ပ္စီးလက္သံေတြ၊ မိုးထစ္ခ်ံဳးသံေတြက အဆက္မျပတ္ ေလျပင္းေတြကုိ အၾကိဳလႊတ္ျပီး ငါတို႔လာျပီဆိုတာကုိ အသိေပးခိုင္းလိုက္တယ္။ မိုးသားေတြ စစ္ခ်ီလာတာ မေစာင္႔ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ သူ မ်က္ရည္မိုးေတြကို အရင္သြန္းျဖိဳးလိုက္တယ္။ ငိုမယ္..ငိုလိုက္စမ္းပါကြာ။ ဘယ္သူမွမရိွဘူး... ဘယ္သူမွလည္းမသိဘူး။ ရတယ္ ငိုမယ္။ “ႏိုး ရယ္ ကုိ႔ဆီကုိ ျပန္လာခဲ႔ပါကြာ” သူမိုးခ်ိန္းသံနဲ႔ အတူ အားကုန္ဟစ္ေအာ္လိုက္တယ္။ မိုးကလည္း သူ႔ေအာ္သံအဆံုးမွာ တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ ရြာခ်ပစ္လို္က္တယ္။ ေၾသာ္.. မိုးကို အရမ္းၾကိဳက္တဲ႔ ႏိုး ... မိုးရြာထဲမွာ တစ္ေယာက္လက္ကုိ တစ္ေယာက္ဆြဲရင္း လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ႔  ႏိုး ၊ မိုးေတြအရမ္းသည္းလာတာ ခ်စ္သူေတြအရမ္းခ်စ္ၾကလို႔ လို႔ေျပာခဲ႔တဲ႔ ႏိုး ။ အခုေကာ ႏိုးရယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာေတြ စိုရႊဲေနျပီ။ မ်က္ရည္ေတြေကာ မိုးေရေတြေကာ။ သူမိုးစက္မိုးေပါက္ေတြကို တြန္းလွန္ရင္းနဲ႔ ေကာင္းကင္ကုိေမာ႔ၾကည္႔လိုက္တယ္။ ရင္ထဲက ကဗ်ာတပုဒ္က ထြက္က်လာတယ္။ သူတိုးတိုးေလး ရြတ္ဆိုလိုက္တယ္..............

မျမင္ဖူးလို႔

မူးကုိ ျမစ္ထင္ခဲ႔တဲ႔ ျဖစ္စဥ္

မခ်စ္ဖူးလို႔

အခ်စ္ထူးခဲ႔တဲ႔ ရာသီေတြနဲ႔

မၾကင္ဖူးလို႔ 

အရူးလို ျဖစ္စဥ္နဲ႔ တာရွည္

ရင္စူးေစ

ႏိုးကုိ ခ်စ္ေနဦးပါမည္  ။

PS.. နာက်င္ျခင္းနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ေကာင္းကင္တမိုးေအာက္ အလြမ္းေတြေကာက္ရင္း လမ္းေတြေပ်ာက္ ... း(

“နံနက္ခင္း ရဲ႕ ေဆာင္းသင္းရနံ႔”

ငါ ... ႏုိးထတဲ႔ ဒီနံနက္ခင္းမွာ
၀ရန္တာနံေဘး ေျခစံုေငးရင္း
အၾကည္႔ေတြကို ဆန္႔ထုတ္ လိုက္တဲ႔အခါ
တိုက္ခတ္လာတဲ႔ ေလျဖဴးျဖဴးေလးက
ေဆာင္းအေငြ႔အသက္ေတြ ျခံဳလႊမ္းလို႔
ငါ႔ ... ရင္ကို ရန႔ံေလးေတြနဲ႔ ၀င္တိုက္သြားတယ္ ...။


သင္းပ်ံ႕တဲ႔ ေဆာင္းသင္းရနံ႔ကုိ
ႏွလံုးသားဖြင္႔လို႔ ရႈရိႈက္မိေတာ႔
ခံစားလိုက္ရတဲ႔ စိတ္ကူးအဆံုးမွာ
နင္႔ ... ပံုရိပ္ေတြက ေလညွင္းေလးနဲ႔ မျခား
ငါ႔ ... ရင္ကုိ ေႏြးေထြးေစလုိက္တာ ...။


“ေႏြး” ရယ္ ... လို႔ ...
တိုးတိတ္စြာ ျငီးမိေတာ႔
ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးလိုက္ရတာ ...
တကယ္ေတာ႔ ...
ငါ ... အျမတ္ႏိုးဆံုး ႏွလံုးသားမွာ
ထင္ဟပ္ေနတဲ႔ ပံုရိပ္မို႔လား
ေႏြးေထြးတဲ႔ ဒီနံနက္က
ငါ႔ ... အတြက္ေတာ႔
တန္ခိုးရွင္ ဖန္ဆင္းတဲ႔
ျပီးျပည္႔စံုတဲ႔ ႏိုး ထ ျခင္း ေပါ႔ ...။


ပုိင္ဆိုင္ရယူလိုမႈ မရိွ
ေတြးေနရံုနဲ႔ ေက်နပ္တတ္တဲ႔ ... ငါ
မိုင္ေထာင္ခ်ီ ေ၀းေနလည္း
အေတြးေတြ နီးေနတယ္ဆိုတာ
ေဆာင္းရနံ႔ေတြ သင္းတဲ႔
ေလညွင္းေလးေတြ သိပါတယ္ ...။


ဒီလိုနဲ႔ ...
အျမဲတမ္း လင္းတဲ႔ နံနက္ခင္း
အျမဲတမ္း သင္းတဲ႔ ေဆာင္းေလးညွင္းနဲ႔ အတူ
ငါ႔ ... ရဲ႕ ... အျပင္ဘ၀ထဲက
ရင္ခြင္ထံပါးသုိ႔ တံခါးေခါက္လုိ႔
အျပီးေရာက္လာခဲ႔ပါလား ...
ႏွလံုးသား အပိုင္စားေပးဖို႔ဆို
ေဆာင္းေလသင္းန႔ံ ရနံ႕မရိွလည္း
“ေႏြး” ဆိုတဲ႔ တိုးရိႈက္သံက
ငါ႔ ... နံနက္ခင္းတိုင္းကုိ လင္းလက္ေစမွာ ...။
             ~~~~~~ 

မေန႔ညကေပါ႔ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အက္စ္ေဆးေလးတခုကုိ သူ႔ေကာင္မေလးအတြက္ ခံစားျပီးေရးထားတယ္တဲ႔။ အဲဒါေလးကုိ “ကဗ်ာ” ေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ သီကံုးေပးပါလားဆိုလို႔ သူ႔အတြက္ ေရးေပးျပီးေတာ႔မွ ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ျပန္လည္ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။

လမ္းေဟာင္းေလး

ႏွင္းျမဴျဖဴျဖဴ ခ်မ္းျမျမမွာ

အလင္းအထူေတြ ပိုက္ေထြး

ႏွစ္ေယာက္အတူ ေရးခဲ႔ၾကတဲ႔

လမ္းေဟာင္းကေလး နံေဘး

ပန္းေတာေလးကလည္း

ရနံ႔မပ်ယ္ေသးပါလား ...။

သစၥာပန္းအျပံဳးေတြမွာ

ကတိေႏွာင္ၾကိဳးေတြ ရစ္ေထြး

ႏွစ္ေယာက္အတူ သီေၾကြးခဲ႔ၾကတဲ႔

လမ္းေဟာင္းေလး နံေဘး

ခံုတန္းေလးလည္း

နဂိုအတိုင္း မေျပာင္းလဲေသးပါလား ... ။

ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတိတ္ေတြမွာ

သံသာေလးေတြနဲ႔ ေႏွာင္ေထြး

ႏွစ္ေယာက္အတူ ေတြးခဲ႔ၾကတဲ႔

လမ္းေဟာင္းေလး ေပၚေျပး

ေျခလွမ္းကေလးေတြလည္း

အရိပ္လို ထင္ေနဆဲပါလား ... ။

ႏႈတ္ဆက္ရမယ္႔ ညေနေတြမွာ

စိတ္မခ်ျခင္းေတြနဲ႔ ရိႈက္ေထြး

ႏွစ္ေယာက္အတူ အနမ္းေပးခဲ႔ၾကတဲ႔

လမ္းေဟာင္းေလး နံေဘး

သစ္ရိပ္ေလးေတြကလည္း

ရွက္တက္ေနတုန္းပါပဲလား ... ။

သကၠရာဇ္ေတြေႏွာင္း

သက္ရိွေတြ အေရာင္ေျပာင္းလည္း

မေျပာင္းလဲတဲ႔ လမ္းေဟာင္းေလးေရ ...

ႏွင္းေတြေၾကြျပီး ပန္းေတြေ၀

ေျမသင္းရနံ႔ေတြ ထံုသင္း

ေက်းငွက္ေတြ ခုန္ခုန္ဆင္းၾကတဲ႔

လမ္းေဟာင္းေလးရဲ႕ ၀န္းက်င္မွာပဲ

မႈန္ေ၀ေနတဲ႔ မ်က္လံုးတစံု

တုန္ရီေနတဲ႔ လက္အစံုနဲ႔

အငိုရိႈက္သံေတြ အဆံုးမွာ

ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ကုိ

ဒဏ္ရာေတြ ခ်ဳပ္ဖုိ႔

အစာသြတ္ခြင္႔ျပဳပါေတာ့ေလ ...။

ေမွ်ာ္လင္႔ရင္းရူး

ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ကမ္းနဖူးမွာ

အလြမ္း ရဲ႕ခတ္သံကို

ေစာင္႔္ရင္းရူးေနရတဲ႔...ငါ

ေလေျပရိုင္းရဲ႕ ပြတ္တိုက္သံက

မဆီမဆိုင္နဲ႔ လူကုိယုိင္ေအာင္

လာလာ ခနဲ႔တယ္ ...။

ေလေျပရယ္ မႏိုင္ခ်င္ပါနဲ႔လား ...

မျပိဳင္ႏိုင္တဲ႔ ငါ႔ ႏွလံုးသား

လံုးမပါးခင္ေတာ႔

ငါ... တူးဆြ တဲ႔ အေၾကာင္း

အေကာင္းခ်ည္းသက္သက္မဟုတ္လည္း

ဒီလမ္း ဘယ္ေလာက္ေ၀းပေစ

ေလွ်ာက္လွမ္းပါရေစေနာ္ ...။

ငါ...ဟာ

အလြမ္း ေအာ္သံအဆံုးမွာ

လမ္းေတြ မေပ်ာက္ဆံုးခ်င္လို႔ပါ ...။

နွလံုးသား ေခၚသံအဆံုးမွာလည္း

အရံႈးမ်ား ရင္မဆိုင္ခ်င္ေသးလို႔ပါ ...။

ေတြးၾကည္႔လိုက္တဲ႔ မသိစိတ္က ...

ဒီကမ္းရဲ႔ လမ္းအဆံုးမွာ

ရႈျငီးဖြယ္ရနံ႔နဲ႔  ညက္ေညာတဲ႕

ပန္းခင္းေတြ ရိွရင္ရိွမယ္ ...။

ရိုင္းစိုင္းမႈ ရုပ္လံုးနဲ႔ ညိႈ႔မိႈင္းတဲ႔

သစ္ရိုင္းေတာေတြ ရိွခ်င္ရိွမယ္ ...။

အတၱေတြဖံုး စိတ္အေမွာင္မွာ ရုန္းေနတဲ႔

အခ်စ္ရဲ႕ ေစတမန္ ရိွခ်င္ရိွမယ္ ...။

ႏွလံုးသားေျဖာင္႔ခ်က္ကုိ သက္ေသလုပ္ႏိုင္တဲ႔

သဘာ၀တရားသူၾကီး ရိွခ်င္ရိွမယ္ ...။

ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ အလင္းေရာင္ ေခၚေဆာင္ေပးတဲ႔

မီးအိမ္တလက္ ရိွခ်င္ရိွမယ္ ...။

ဘယ္သူသိႏုိင္မွာလဲေလ ...။

နတ္မဖြက္တတ္တဲ႔ အခ်စ္ဆုိတာ

အေရာင္ကင္းလွတာမို႔

အလင္းမရိွတဲ႔ ေန႔ဆိုတာ

တရံတခါပဲ ရိွတတ္တာမို႔

အျဖဴေရာင္ အဆင္းရိွတဲ႔ ႏွလံုးသားကုိ

ၾကိဳလင္႔မယ္႔ ေရာင္နီနဲ႔ပဲ

ဒီကမ္းနဖူးမွာ
 ေမွ်ာင္လင္႔ရင္းရူး ေနေတာ႔မယ္ ...။

~~~~~~~~~~

ပံုကုိ ဒီ ကေနယူပါ၏။

ဒြိဟ ... မိုး

“ ဒြိဟ ... မိုး ”

မိုးျမဴမႈန္ေတြက

ႏွလံုးအိမ္ကုိ ပက္က်ဲ

အလြမ္းေတြရဲခဲ႔လို႔လား...

ေ၀၀ါးေနတဲ႔ စိတ္အေမွာင္တိုုက္မွာ

ေခ်ာင္ပိတ္လုိ႔ အရိုက္ခံလုိက္ရျပီ ...။

အျပင္မွာ ျပိဳမလုိနဲ႔

ရင္ထဲမွာရြာေနတဲ႔ မိုးေတြ

မေစြပဲနဲ႔ သည္းလိုက္ပါေတာ႔လား..

ရင္ခြင္တ၀ိုက္ ေနရာလပ္မွာ

ဒဏ္ရာေတြ ထပ္မစိုက္ပါရေစနဲ႔ေတာ႔ ...။

အငိုက္မိလိုက္တဲ႔ အရိႈက္နဲ႔

တိုက္မိလိုက္တဲ႔ တိမ္တိုက္ေတြ

မိုးေရေတြကုိ စုပ္ယူလုိက္ပါေတာ႔လား ...

ထုံက်င္ေနတဲ႔ ပစၥဳပၸန္မွာ

အနာတရနဲ႔ ရွတတမျဖစ္ခ်င္ေတာ႔လို႔ပါ ...။

တကယ္ေတာ႔လည္း

စဲသြားတဲ႔ မိုးေရနဲ႔

ၾကဲသြားမယ္႔အလြမ္းေတြေတာင္္

ဒြိဟစိတ္ေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္လို႔

ေနာက္ ေနတဲ႔ ရင္ခြင္မွာ

ေၾကာက္ေနခဲ႔ရတာေလ

ခမ္းေျခာက္သြားမယ္႔ ႏွလံုးသားကုိေပါ႔ ...။

ပံုေလးကုိ ဒီ ကေနယူပါ၏။

“နတ္သမီးအတြက္ ကဗ်ာ”

ဒီကဗ်ာေလးကုိ အစ္မ အျဖဴေရာင္နတ္သမီး ရဲ႕ ႏို၀င္ဘာ (၁၉) ရက္ေန႔ (ဒီေန႔)မွာ က်ေရာက္တဲ႔ ေမြးေန႔ေလးအတြက္ ေရးစပ္ေပးထားတာပါ။
အစ္မ ရွင္သန္ရာ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း က်န္းမာျခင္း ေတြနဲ႔ ကိုယ္ရည္မွန္းထားတဲ႔အရာ
ေမွ်ာ္လင္႔ထားေသာ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ အတူ ေရွ႕ဆက္နိုင္ပါေစ။
ထာ၀ရ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္တဲ႔ ပူေလာင္ျခင္းေတြကင္းတဲ႔ ေန႔ရက္မ်ိဳးကုိ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ။
အစ္မခ်စ္တဲ႔ ကဗ်ာေတြ အစ္မတန္ဖိုးထားတဲ႔ စာေပေတြကို ဆထက္တပုိး ထမ္းရြက္ႏုိင္ပါေစဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ႔္ရဲ႕ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ ဒီကဗ်ာေလးကုိ လက္ခံေပးပါ။
ေမြးေန႔ရွင္အစ္မအတြက္ ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာ႔ဂ္မွာ ဤကဗ်ာေလးျဖင္႔ ေမြးေန႔ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

~~~~~~~

“နတ္သမီးအတြက္ ကဗ်ာ”

အကာအရံ မ်ားစြာနဲ႔

ကန္႔သတ္ပိုင္းျခားထားေသာ

ကမာၻ႔နံရံမ်ားၾကားက

ေဖာက္ထြက္လာတဲ႔ အလင္းတန္း

ကမၺလာေျမလႊာေတြ လန္းေစဖို႔

နတ္ပ်ိဳမင္းသမီးကုိ

ရက္တိုတို အလင္းနဲ႔

ခ်က္ခ်င္း ဖန္ဆင္းလိုက္တယ္ ... ။

ပ်ိဳးပ်ိဳးပ်က္ပ်က္ လက္ေနတဲ႔

သူ႔ ... ေမွာ္၀င္ကကြက္ေတြမွာ

ရာဇ၀င္ တင္ေစဖို႔

အခ်င္းနဲ႔အလင္းကို ေပါင္းဖက္

တတ္စြမ္းသမွ် အတတ္နဲ႔

ျဖတ္သန္းရတဲ႔ လမ္းမွာ

ကံဥာဏ္၀ီရိယဆိုတဲ႔ ႏွင္တံနဲ႕

ကုိယ္႔ကုိကိုယ္္ေမာင္း

အုပ္ထိန္းမႈေကာင္းခဲ႔တယ္ ... ။

နာက်င္မႈတံတိုင္းလည္း

ေက်ာခိုင္းခဲ႔တယ္ ...

ေ၀းကြာမႈပင္လယ္လည္း

ကမ္းလြန္ခဲ႔တယ္ ...

အလြမ္းဆိုတာေတာ႔

လူသားတိုင္းနဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ်ေပါ႔  ... ။

နတ္သမီးေပမယ္႔ တခ်က္မျငီးခဲ႔ပါဘူး ... ။

လိုရာကုိထုဆစ္ က်ဴးရင္႔ဖုိ႔ဆို

ျမဴးဇစ္နဲ႔လည္း ထပ္တူၾကတယ္ ... ။

အရူးရင္႔္မယ္႔ ကံၾကမၼာလည္း

တူးျခစ္လို႔ အေကာင္းျမင္

ပူးဆစ္လို႔ ေပါင္းသင္ခဲ႔တယ္ ... ။

၀ါသနာကိုေရွးရႈ ကဗ်ာေတြျပဳလို႔

စာအစုစုကုိလည္း ကေလာင္မႈျပဳခဲ႔တယ္ ... ။

သူ ... အျဖဴေရာင္နတ္သမီး

ယူေဆာင္ျခင္းအလင္းေလးနဲ႔

ေလထဲက ဖေယာင္းတိုင္လို

ပူေလာင္ျခင္း ကင္းေ၀းစြာ

ေစတနာဒလဗြနဲ႔ ဒဏ္ရာေတြရေနပ(ပါ)ေစ

လူသားအက်ိဳးျပဳဖုိ႔

ေလာင္ကၽြမ္းသမႈ ျပဳခဲ႔တယ္ ... ။

ဒီလိုနဲ႔ ႏို၀င္ဘာ (၁၉)

ေန႔ပ်ိဳးရက္တစ္ရက္မွာ

နတ္သမီးေမြးေန႔

ခ်က္ခ်င္းေစ႔ေတာ႔မယ္ ... ။

ျပန္ၾကည္႔လိုက္ပါ ... နတ္သမီးရဲ႕ဒိုင္ယာရီ

ေလွ်ာက္ခဲ႔သမွ် ေျခလွမ္းတုိင္းဟာ

စမ္းတ၀ါး၀ါးမျဖစ္ခဲ႔ဘူး ... ။

ေဖာက္ခဲ႔သမွ် လမ္းတိုင္းဟာလည္း

တကို္ယ္ေကာင္းအတြက္ မဟုတ္ခဲ႔ဘူး ... ။

ကို္ယ္ေကာင္းရင္ ေခါင္းမေရြ႕

အေၾကာင္းမေရႊ႕သေရြ႕ေတာ႔

လူသားထုအၾကား ေရြ႕လ်ားေနမယ္ ... ။

ကမာၻေတြ ပ်က္သုဥ္းလို႔

မဟာေျမ တဖက္လံုးမွာ

ေျမဆီလႊာေတြ ခမ္းေျခာက္

ေရတာေတြ က်ိဳးေပါက္ကုန္ရင္ေတာင္

နတ္သမီး အဆင္းနဲ႕

ခ်က္ခ်င္း လင္းလိုက္မယ္ ...

ကမာၻေျမအတြက္ဆို

ထာ၀စဥ္ေစာင္႔ၾကပ္မယ္႔

သူ ... အျဖဴေရာင္နတ္သမီး ... ။

~~~~~~~~

ခင္မင္ေလးစားမႈျဖင္႔

ညရဲ႕ေကာင္းကင္

အခ်စ္ေၾကာင္႔ က်ိဳးေၾကသြားရျခင္း

တစ္ေန႔... အဲဒီေန႕ကေပါ႔။ ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင္႔မထားတဲ႔ တစ္ေန႔။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားစြာနဲ႔ ရွင္သန္ခဲ႔ရတဲ႔ ဘ၀။ အခ်စ္ဆံုးသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အားေပးစကားေတြနဲ႔ အားျပဳေနတဲ႔ အခ်ိန္။ ဘယ္လိုမွ ထင္မွတ္မထားခဲ႔မိပါဘူး။ ၾကားလိုက္ရတဲ႔စကားက ေရွ႔မဆက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ဘာလို႔လဲ...ဘာလို႔လဲ။ အေၾကာင္းျပခ်က္က သိပ္မလွပခဲ႔ပါဘူး။ ေသဆံုးသြားတဲ႔ လူတစ္ေယာက္အေပၚပဲ ခ်စ္သြားခ်င္ေတာ႔လို႔တဲ႔။ ေသဆံုးသြားတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ အေပၚကုိသစၥာမမဲ႔ခ်င္ဘူးတဲ႔။ ဒါျဖစ္ႏိုင္ပါ႔မလား စိတ္ထဲမွာ လံုး၀လက္မခံခ်င္ဘူး။ ငါ႔ကုိခ်စ္ခဲ႔မိတာလည္း ပထမဆံုးနဲ႔ ေနာက္ဆံုးအမွားပါတဲ႔။ ခြင္႔လႊတ္ နားလည္ေပးပါတဲ႔။ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။  စဥ္းစားၾကည္႔လိုက္တိုင္း ဘယ္လိုမွမယံုႏိုင္ခဲ႔ဘူး။ ဘယ္လိုမွလည္း ဆက္ျပီးမယံုၾကည္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ အသည္းေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔ ဟက္တက္ကြဲခဲ႔ျပီေပါ႔ဗ်ာ။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ႔ စိတ္ကူးေတြ၊ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ ေပးထားခဲ႔တဲ႔ ကတိေတြနဲ႔ ငါဘယ္လို ေရွ႔ဆက္ရေတာ႔မွာလဲ။ ရင္ထဲမွာ ရူးေလာက္ေအာင္ ခံစားေနရတယ္။ မင္းကုိ ခ်စ္ခဲ႔တာ အေပၚယံ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ မဟုတ္ခဲ႔ရပါဘူး။ တကယ္႔ကုိ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာနဲ႔ ခ်စ္ခဲ႔တာပါ။ ေျမနီကုန္း တေနရာမွာ မင္းကုိ စေတြ႔လို္က္ရကတည္းက ျဖစ္ေပၚခဲ႔တဲ႔ အခ်စ္ပါ။ မင္းဆီက အေျဖကုိ ရခဲ႔ရတဲ႔ ေန႔ကစျပီး  ငါေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရတာပါ။ မင္းမမွားပါဘူး။ ငါ႔ကုိ ခ်စ္ခဲ႔တာလည္း မင္းမမွားပါဘူး။ ေသဆံုးသြားတဲ႔ တစ္ေယာက္အေပၚကို မင္းဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္လဲဆိုတာ ငါနားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ မင္းသူ႔ကုိခ်စ္သလိုမ်ိဳး ငါလည္း မင္းအေပၚကုိ ခ်စ္ခဲ႔မိလုိ႔ပါပဲ။ ဘာမွမပိုင္ဆိုင္တဲ႔ ငါ႔ဘ၀ကုိ တခဏျဖည္႔ဆီးေပးခဲ႔တဲ႔ အတြက္ ေက်းဇူးပါ။ မင္းအတြက္နဲ႔ အင္အားေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ႔ရတဲ႕ အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါ။ ငါ႔စိတ္ကုိ မင္းနားအလည္ဆံုးလို႔ ေျပာခဲ႔တဲ႔အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါ။ ငါပုိ႔သမွ် ေမးတိုင္းကုိ ဖတ္ေပးခဲ႔တာလည္းေက်းဇူးပါ။ မင္းဘက္က ျပတ္သားနိုင္ရင္ေတာင္ ငါ႔ဘက္ကေတာ႔ အရင္အတိုင္းပဲ ဆက္ခ်စ္ေနမွာပါ။ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာကြဲခဲ႔ရတဲ႔ အသည္းဆိုတာ စုတ္ျပတ္သတ္...ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ ရင္နင္႔ေအာင္လည္း ခံစားရတယ္။ ငါ႔အတြက္ေၾကာင္႔ စိတ္ရႈပ္ေနရမယ္ ဆိုရင္ မင္းကုိေတာင္းပန္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္အေပၚကုိပဲ စြဲစြဲျမဲျမဲ ခ်စ္တတ္တဲ႔ မင္းကုိ ငါအရမ္းေလးစားမိပါတယ္။ ငါကေတာ႔ အစကတည္းက ဆံုးရံႈးျခင္းေတြကုိပဲ ရရိွခဲ႔တာပါ။  မင္းစိတ္ထဲမွာ ငါ႔ကုိဦးစားေပးခဲ႔တယ္။ သံေယာဇဥ္ ရိွခဲ႔တယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္။ ငါဟာ ကံမေကာင္းခဲ႔တဲ႔သူပါ။ အရာရာတိုင္းကုိ ရရိွျပီးမွ ဆံုးရံႈးခဲ႔ရတာပါ။ ဒါေပမယ္႔ ငါေက်နပ္ပါတယ္။ မင္းႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက ငါ႔ကုိ ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတာ ၾကားခဲ႔ရလုိ႔ပဲ။ မင္းကုိနားလည္ေပးသလို ငါ႔ကိုလည္း နားလည္ေပး ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ခ်စ္သူရယ္ မင္းဘ၀မွာ အားကိုအားထားျပဳဖုိ႔ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ ဘ၀တခုထူေထာင္ဖို႔ လူတစ္ေယာက္လုိလာခဲ႔ရင္ ငါ႔ကုိဦးစားေပးအေနနဲ႔ စဥ္းစားေပးပါ။ ဘာလ္ို႔လဲဆိုေတာ႔ ငါအျမဲတမ္း ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနမွာမို႔လုိ႔ပါ။ မင္းေျပာခဲ႔သလို႔ပဲဆို ငါသည္လည္း အခုေရာ ေနာင္ေရာ မင္းရဲ႕ ထာ၀ရခ်စ္သူပဲ ျဖစ္ေစရမယ္။ ခုဘ၀မွာ မေပါင္းဆံုႏိုင္လို႔ ေနာင္ဘ၀ဆိုတာရခဲ႔ရင္ မင္းရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကုိ ခံရတဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ ထပ္ျဖစ္ရပါေစ။ ငါေတာင္းဆုျပဳပါတယ္။ ငါ႔ကုိ တယူသန္တယ္လို႔လည္း မေျပာပါနဲ႔။ မင္းျပန္လာႏိုင္ဖုိ႔ကုိ ငါ႔ရင္ခြင္တံခါးကို အျမဲတမ္း ဖြင္႔ေပးထားပါမယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္ျပန္လာခဲ႔ပါ။ လူတစ္ေယာက္ကုိ ခ်စ္ခဲ႔တာ တဘ၀လံုးအတြက္ ဆိုရင္ ေသဆံုးသည္အထိ ခ်စ္္သြားပါရေစ။ မင္းကုိေပးခဲ႔တဲ႔ ကတိ ဖ်က္လိုက္ေတာ႔မယ္။ ေနာင္ဘယ္ေတာ႔မွ မငိုေတာ႔ပါဘူး ဆိုတာ။ ငါငိုမယ္...မင္းကုိသတိရတိုင္းငိုမယ္...လြမ္းတိုင္းငိုမယ္။ မ်က္လံုးေတြ ေပါက္ထြက္ပါေစ ငါငိုမယ္။ ေနာက္ျပီး ေသခ်ာတာက မင္းးဓာတ္ပံုေလးေတြကုိ ငါ႔ရဲ႕ေခါင္းအုန္းေအာက္မွာ တသက္လံုး ထားသြားျဖစ္မွာပါ။ ညအိပ္တိုင္းမင္းအတြက္  ဆုေတာင္းေပးေနမိမွာပါ။ ငါသိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူစိတ္ဆင္းရဲတာ မခံခ်င္ပါဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာ ေပးဆပ္ျခင္းဆိုရင္ ထာ၀ရေပးဆပ္ခြင္႔ၾကံဳပါရေစ။ မင္းေပ်ာ္ရႊင္မယ္ဆို ငါမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေသြးေခ်ာင္းစီးေပးပါ႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ မင္းေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ရွင္သန္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ။ အရာရာကုိ တရားနဲ႔ ျမင္တက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားပါ။ ငါမင္းကုိ သိပ္ခ်စ္တယ္။ မနက္ျဖန္္္ဆို မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ခ်စ္သူသက္တမ္း  အကၡရာေတြတိုးေတာ႔မယ္။  အခ်ိန္ကာလက ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသးေပမယ္႔ ငါ႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတြကေတာ႔ ႏွစ္ေတြရာေထာင္ခ်ီသေလာက္ပါပဲ။ ငါလည္းတတ္ႏိုင္သေလာက္ ၾကိဳးစားပါ႔မယ္။ မင္းတခ်ိန္ငါ႔ဆီကုိ ျပန္လာႏိုင္ခဲ႔ရင္ တည္ျငိမ္ေနတဲ႔ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ မင္းလက္တြဲႏိုင္ေလာက္မယ္႔ ေယာက္က်ား တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ႔မယ္။ အခ်ိန္တို္င္းသတိရေနပါ႔မယ္။ အခ်ိန္တိုင္းတမ္းတေနပါ႔မယ္။ မင္းသိပ္ခ်စ္တဲ႔ မိုးေတြထဲမွာ ေနတတ္ေအာင္လည္း ၾကိဳးစားပါ႔မယ္။ မင္းအတြက္ ငါရည္ရြယ္ထားတဲ႔ ဆႏၵကုိလည္း ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္။ မင္းအတြက္စီစဥ္ထားတာေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ႔ အနာဂါတ္ခရီးေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ။ အဲဒီအစီအစဥ္ေတြကုိ ငါျဖစ္ေအာင္လုပ္မွာပါ။ တခ်ိန္ခ်ိန္ဆိုတာ ငါ႔အတြက္ တကယ္ရိွခဲ႔ရင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလး အေကာင္အထည္ေပၚပါရေစ။ မင္းကုိတခု အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ စိတ္ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။ လူဆိုတာ ကုိယ္႔ကံနဲ႔ကုိ ကုိယ္လာတာပါ။ ေရွးဘ၀က ျပဳခဲ႔တဲ႕ကုသိုလ္ကံေၾကာင္႔ ဒီဘ၀ရဲ႕ သက္တမ္းဟာ တိုရတယ္ ရွည္ရတယ္ဆိုတာ ငါေတာ႔ ယံုၾကည္တယ္။ ျဖစ္ေနတဲ႔ အျဖစ္မွန္ကုိ လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ တခုပဲ ေတာင္းဆိုပါရေစ။ ငါ႔ကုိမမုန္းပါနဲ႔။ ငါ႔ကုိ ခ်စ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ လက္ခံေပးၾကည္႔ပါ။ မင္းအတြက္ေၾကာင္႔ သူဟာေသဆံုးခဲ႔ရတယ္ ။ မင္းပေရာဂ မကင္းဘူးဆိုျပီး စိတ္ထဲမွာျဖစ္ေနမယ္။ အဲဒါေတာင္ မင္းကငါနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတယ္။ သူ႔အတြက္ မတရားဘူးလို႔လည္း မေတြးပါနဲ႔။ လူတစ္ေယာက္အေပၚကုိ မတရားဘူးဆိုရင္ တျခားလူတစ္ေယာက္ အတြက္ေကာ တရားပါ႔မလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းစိတ္ကုိ တည္ျငိမ္မႈ ရေစခ်င္တယ္။ ေနာက္ထပ္ ငါထပ္ေျပာပါရေစ။ ငါကလည္း မင္းအတြက္ ထာ၀ရ ခ်စ္သူပါ။ အခုေရာ ေနာင္ေရာ ထာ၀ရခ်စ္သူပါ။ မင္းစိတ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ အစစအရာရာ အဆင္ေျပျပီး အနာဂါတ္ခရီးလမ္းကုိ ေျဖာင္႔ျဖဴးစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါေစ။

မိုးရြာတယ္ဆိုတာ မိုးဥတုကုန္ဆံုးတဲ႔ အထိပါပဲ။ ငါ႔ရင္ထဲမွာ ရြာေနတဲ႕ မိုးကေတာ႔ ရာသီမေရြး အခ်ိန္တိုင္းပါ။
ေပ်ာ္ရႊင္ခြင္႔ မရခဲ႔တဲ႔ ငါ႔ရဲ႕ ဒီဘ၀အတြက္ နာက်င္မႈေတြကုိသာ အေဖာ္အျဖစ္နဲ႔ေပါ႔ ငါေနတတ္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ မင္းနားခိုခ်င္ရင္ အခ်ိန္မေရြး ပ်ံသန္းလာခဲ႔ပါ။ သစ္အိုပင္ တစ္ပင္က ပုပ္ေဆြးေနတဲ႕ အထိ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနပါမယ္လုိ႔။

အသက္ရႈရိႈက္လိုက္တိုင္းမွာ

ေလထဲက ပြင္႔ဖတ္ေတြက

ငါ႔ရင္ကုိလာလာရိုက္တယ္...

ခံလိုက္ရတာ ေသမတတ္ပဲ...

ကုိးကြယ္ခဲ႔တဲ႔ နတ္ဖုရားမ

က်ိန္စာေတြ အျပြတ္လိုက္

စီမံလိုက္လို႔လားမသိ

ဒီႏွလံုးသားကုိပဲ

လာလာတိုးေနၾကတယ္...

ဘယ္ဘ၀ အျငိဳးရယ္ေၾကာင္႔

ဒီဘ၀ ညိႈးငယ္ေနရတာလဲ

တခ်က္မတိုးမက်ယ္ေလးနဲ႔

ငါ႔ဆီကုိ အလည္လာခဲ႔ပါဦး

ေၾကြႏြမ္းတဲ႔ ႏွလံုးသားေပမယ္႔

ေသလမ္းသို႔မသြားခင္အထိေတာ႔

ဒီလမ္းမွာ ေစာင္႔ေစာင္႔ေနပါမယ္...

ေစာင္႔ေစာင္႔ေနပါမယ္...

ေစာင္႔ေနပါမယ္..

ေစာင္႔

ေန

ပါ

မယ္

~~~~~~~~~~~~~

“ကမာၻေၾကြမယ္႔ တစ္ေန႔ေရာက္ခဲ႔ရင္”

အမွန္ကုိ ၀န္ခံပါသည္။ တခါမွ တက္ဂ္မခံရဖူးပါ။ ပုိဆိုးတာက ဒီေခါင္းစဥ္.. ဒီအေၾကာင္းကုိ ေမ႔ထားတာ  (ေၾကာက္လို႔)။ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ တက္ဂ္ေဖာ္ရတဲ႔ ကုိဏီလင္းညိဳ (ဒုကၡေပးေဖာ္လည္းရတယ္ .. စတာေနာ္)ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ဒီေနရာကေန ေျပာပါရေစ...။ ကၽြန္ေတာ္ တက္ဂ္ပုိ႔စ္တခါမွ မေရးဖူးတဲ႔အတြက္ အမွားမ်ားပါခဲ႔ရင္ ခြင္႔လႊတ္ပါလို႔ ၾကိဳျပီးေတာင္းပန္ပါရေစ။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ကို ၾကိဳးစားျပီး ... ေရးေပးလုိက္ပါတယ္။

ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးေတြပံုေဖာ္ခဲ႔တဲ႔ ဒီဒိုင္ယာရီေလးမွာ ခုလိုမ်ိဳး ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံု ခြင္႔ရလို႔ အရမ္းကုိပဲ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။

~~~~~~~~

ကမာၻၾကီးပ်က္ေတာ႔မယ္ဆိုရင္ေပါ႔ေလ ...

(၁) ဘယ္သူေတြနဲ႕ရိွေနခ်င္လဲ…

ကၽြန္ေတာ္ ရိွေနခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ႔ မိသားစုနဲ႔အတူပါ။ ဆိုးတူေကာင္းဖက္နဲ႔ အတူတူအေျခခ်ခဲ႔ျပီးမွ ေၾကြလြင္႔ရမယ္ဆုိလည္း အတူတူ ေၾကြလြင္႔ခ်င္ပါတယ္။ အတူတူရင္ဆိုင္ခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုက ေဆြမ်ိဳးကင္းပါတယ္။ လိုရင္လာတတ္ျပီး မလိုရင္ စိတ္ကူးထဲေတာင္မထည္႔တဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြကုိ လ်စ္လ်ဴရႈထားတာ ၾကာခဲ႔ပါျပီ။ ေအာက္ေျခကစျပီး ထူေထာင္လာခဲ႔ရတဲ႔ မိသားစု သက္တမ္းမွာ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ ခံစားခဲ႔ရတဲ႔ အတြက္ ေနာက္ဆံုးခရီး ဆိုရင္ေတာင္ ဒီမိသားစုနဲ႔ပဲ ေက်ာ္ျဖတ္ခ်င္ပါတယ္။

(၂) ဘာေတြခံစားေနရလဲ…

ခံစားေနရတာေတာ႔ ပုိျပီးသာယာေပ်ာ္ရႊင္မယ္႔ မိသားစုတစ္စု (ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚ အႏိုင္ယူလြန္းအားၾကီးတဲ႔ ေကာင္မေလးနဲ႔အတူ) မဖန္တီးႏုိင္ခင္မွာ ပ်က္သုဥ္းရမွာကုိပဲ။ ေနာက္ျပီး ရည္ရြယ္ခ်က္တခုနဲ႔ ခြဲခါလာခဲ႔ျပီးမွ မျပည္႔စံုပဲ တန္းလန္းၾကီး ထြက္သြားရမွာကုိ ႏွေျမာေနမိတယ္။

(၃) ဘာေတြျပင္ဆင္ထားမလဲ…

ျပင္ဆင္သင္႔တာေတြကေတာ႔ အမ်ားၾကီးပါ။ ရတနာသုံးပါးကုိ ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖို႔။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကုိ တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္သြားႏိုင္ဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီလိုတိုေတာင္းလွတဲ႔ က်န္ရိွတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာ သူတဖက္သားအေပၚကုိ အျပစ္မလုပ္မိဖုိ႔လည္း ပုိအေရးၾကီးပါတယ္။ နာက်ည္းစရာေတြရိွရင္ ေမ႔လုိက္မယ္။ မုန္းေလာက္မယ္႔ သူေတြရိွခဲ႔ရင္လည္း အဆံုးထိတိုင္ ခြင္႔လႊတ္လိုက္မယ္။ ရိုးသားတဲ႔ဘ၀ေလးနဲ႔ပဲ တတ္နုိင္သေလာက္ ေရွ႕ဆက္မယ္။

(၄) ၀မ္းနည္းမိမွာက…

၀မ္းနည္းမိမွာကေတာ႔ မိဘေက်းဇူးကုိ ဆပ္ရမယ္႔ အခ်ိန္ေတြ တိုသြားလို႔ပါ။ ယံုၾကည္ခ်က္တခုနဲ႔ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေလွ်ာက္လာခဲ႔ျပီး မိဘရဲ႕ အကူအညီကုိ ခုထိေတာင္းခံေနရတဲ႔ အတြက္ အျပစ္တခုလုိ ခံစားေနရတဲ႔အခ်ိန္မွာ မိဘကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုဖုိ႔ အခ်ိန္ေတြနည္းသြားလို႔ပါ။ ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ သက္၀င္ယံုၾကည္ ကုိးကြယ္ခဲ႔တဲ႔ ဗုဒၶဘာသာပါ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ႔မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အရမ္း၀မ္းနည္းမိမွာပါ (ကမာၻပ်က္သုဥ္းရင္ေတာင္ ဗုဒၶဘာသာကုိ အရွည္တည္တ႔ံေနေစခ်င္ပါတယ္) ။

(၅) ေၾကာက္လန္႔မိတာက…

ေၾကာက္လန္႔မိတာက သိပ္မရိွပါဘူး ... ေသရမွာ တခုတည္းပါ း) ။ ေသရင္ေတာ႔ အားလံုးထက္အရင္ ေသသြားခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ႏွလံုးသားႏုတယ္။ ေအာ္ျပီးငိုယိုေနၾကတဲ႔ လူသားေတြအားလံုးကုိ မျမင္ခ်င္ပါဘူး။ ႏွလံုးသားရပ္ျပီး ေသသြားမွာေတာ႔ေၾကာက္တယ္။ အဟီး အဲဒါေၾကာင္႔ း) ။

(၆) ေဆာင္ထားခ်င္တာ…

ေဆာင္ထားခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္ကုိးစားရတဲ႔ ရတနာသံုးပါးပါ။ ေနာက္ျပီး ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ တည္ျမဲျခင္းမရိွဘူး “ပ်က္ခ်ိန္တန္လို႔ ပ်က္တယ္” ဆိုတဲ႔ ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမေလးတခုပါ  (ေျပာတာေျပာခ်င္တာ ေသခ်ာမေျပာတတ္လို႔ဗ်) ။

(၇) ဘာေတြေရးမိမလဲ…

ေရးမိမွာကေတာ႔ ကဗ်ာေတြပါပဲ။ ကဗ်ာကုိ အသက္ေလာက္ ခ်စ္ျမတ္နိုးတဲ႔အတြက္ ကဗ်ာေတြကိုပဲ ထုဆစ္မိေနအုန္းမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို တျခားအရာနဲ႔ ဆြယ္လို႔ေနႏိုင္ေပမယ္႔ “ကဗ်ာ” နဲ႔ဆြယ္ရင္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္မိမွာ ေသခ်ာတယ္ း) ။

(ဂ) ေတြးမိေတြးရာ...

က်န္ရိွတဲ႔ အခ်ိန္ေလးကုိ ၾကိဳးစားမယ္။ ေကာင္းေကာင္းစားမယ္။ ေကာင္းေကာင္းေနမယ္။ မည္သူ႔အေပၚမွ ကာယကံ ၊ ၀ဇီကံ ၊ မေနာကံ တို႔ျဖင္႔ မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ေနထိုင္သြားမယ္။ ဘုရားတရားကုိ အခ်ိန္ေပးျပီး လုပ္သြားမယ္လို႔ေတာ႔ စဥ္းစားပါတယ္။

(၉) ဂုဏ္ယူခ်င္တာက…

ယခုဘ၀မွာ လူလာျဖစ္ရတာကို ဂုဏ္ယူခ်င္ပါတယ္။ ခံစားတတ္တဲ႔ ႏွလံုးသားတစံုလည္း ရရိွခဲ႔တယ္ (အဲဒါေၾကာင္႔ ကဗ်ာေတြေရးႏိုင္ခဲ႔ရတာကုိး) ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရသ အ၀၀ကုိလည္း ခံစားခဲ႔ရတယ္။ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲမႈေတြလည္း ၾကံဳေတြ႔ခဲ႔ရတယ္။ လူဆိုတဲ႕ အတန္းအစားရဲ႕ ခံစားရမႈ အစံုစံုကုိ ခံစားခဲ႔ရလို႔ပါပဲ ။

(၁၀) ရွာၾကံေျဖသိမ္႕မိတာက…

ေတာ္ေသးတာေပါ႔ အရမ္းခ်စ္ရတဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ကုိခံခဲ႔ရလုိ႔ (လူပ်ိဳၾကီးျဖစ္သြားမွာ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေနတာ :P) ။ ေကာင္မေလးက လက္ခံရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္႔ မိသားစုေလးကုိ ဖန္ဆင္းဖုိ႔ အခ်ိန္က်န္ေနေသးလို႔ (သိပ္ေတာ႔မက်န္ေတာ႔ဘူးေနာ္ အဟီးဟီး ငိုခ်င္လာျပီေနာ္ ) ။

(၁၁) က်ဴးရင္႔ခ်င္တဲ႔ ဥဒါန္း...

က်ဴးရင္႔ခ်င္တာကေတာ႔ ကဗ်ာေလးတပုဒ္နဲ႔ေပါ႔ (ကဗ်ာရူးျဖစ္ေနလုိ႔ပါ သီးခံၾကပါေနာ္)

ကမာၻ...ကမာၻ...ကမာၻ
သူ႔ ႏွလံုးသားကုိ အမွီျပဳ
ငါတို႔ေပါက္ဖြားခဲ႔တယ္ ။

သူ႔ သယံဇာတကုိ တူးယူ
ငါတို႔ တည္ျမဲယူခဲ႔တယ္ ။

သူ႔ ၀မ္းတြင္းကၽြမ္းေလာင္ 

ျပိဳပ်က္ေအာင္လုိ႔
ငါတို႔ အျပစ္ေဆာင္ခဲ႔တယ္ ။

သူ႔ အရိပ္ေအာက္မွာေန
သူ႔ အခက္ဘယ္လိုခ်ိဳးခ်ိဳး
ငါတို႔ေစရာ သူခံခဲ႔တယ္ ။

သူကေတာ႔ ခြင္႔လႊတ္သီးခံ
စိတ္ရင္းမွန္နဲ႔
ငါတို႔ေကာင္းေၾကာင္း
သြန္းေလာင္းေပးခဲ႔တယ္ ။

ငါတို႔ ကေတာ႔ သူ႔ကုိ
လ်စ္လ်ဴရႈလို႔ အျပစ္ေတြျပဳခဲ႔တယ္ ။

ခုမွ သူ႔ကို သတိရေၾကာင္း
စာေတြေလာင္းလည္း
သူအေၾကာင္းက မေကာင္းေတာ႔ဘူး ။

သူငိုေနတယ္
၀မ္းသာလို႔လား ၀မ္းနည္းလို႔လား
အေျဖရွာမရတဲ႔ ေ၀ဒနာဘ၀နဲ႔
ေသခ်ာတာက
သူေခၚေဆာင္သြားေတာ႔မယ္ ။

ငါတို႔ မလုိက္ခ်င္လည္း
လိုက္ပါရေတာ႔မယ္ ။

ငါတို႔ကုိ ခ်စ္ခဲ႔တဲ႔ သူ႔ကုိ
ငါတို႔ ျပန္ခ်စ္ၾကပါစို႔ ။

အခုေတာ႔
ငါတို႔အားလံုး
ကမာၻၾကီးကုိ ေတာင္းဆုေျခြၾကမယ္ ။

“ ကမာၻေျမ ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ
  ေၾကြလြင္႔မသြားခင္ အထိေလ
  ကမာၻေျမ ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ
  ငါတို႔နဲ႔အတူ ရိွပါေစ ”

(ကုိငွက္ရဲ႕ သီခ်င္းကုိ ဖ်က္လိုက္မိတာ အားလံုးကုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ)

~~~~~~~~~

အားလံုးကုိ ခင္မင္ေလးစားလ်က္...
     ညရဲ႕ေကာင္းကင္

“အင္အား”

ညေတြက  တိတ္ဆိတ္မႈကုိ
အရိပ္လိုျပဳလို႔  ေျမွာက္ပင္႔ၾကတယ္ ...

ဘ၀ေတြက  ထိုးႏွက္မႈေၾကာင္႔
တခ်ိဳ႕  ကတိုးတက္
တခ်ိဳ႕  ကစိတ္ပ်က္ၾကတယ္ ...

ကုန္းေကာက္စရာမရိွေပမယ္႔
ရုန္းေလာက္တဲ႔အင္အားနဲ႔
လံု႔လမ်ားရဲ႕ေအာက္မွာေတာ႔
အေၾကာက္တရားဆိုတာ
ေဖာက္ျပားစရာကုိ မလုိခဲ႔တာ ...

လဲက်ရင္ ထလိုက္မယ္
ထူမယ္႔သူကုိ မေမွ်ာ္ဘူး...
ႏြမ္းလွ်ရင္ ကလိုက္မယ္
အားေပးသူမရိွလည္း ျဖစ္တယ္ ...

ကုိယ္႔စိတ္နဲ႔ ကုိယ္႔အရိပ္
တြဲေနေသးသေရြ႔
ဘယ္လမ္းဘယ္ေလာက္ေ၀းပေစ
ေမွ်ာ္မွန္းတဲ႔အတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းရဲတယ္ ...

မရိွတဲ႔ ကံကုိလည္း မေတာင္႔တဘူး ...
ရိွတဲ႔ ဥာဏ္ကုိပဲ ေရာင္းခ်မယ္ ...
၀ီရိယကုိ စိုက္ထုတ္
ကာယအလုပ္ လုပ္လည္းျဖစ္တယ္ ...

ဒူးမေခါက္သေရြ႔   ဒူးမေထာက္ဘူး...

ေဘးမေရာက္သေရြ႔   ေျပးမေၾကာက္ဘူး...

ဘ၀ကုိ ခုတံုးလုပ္

လူလံုးျပဳတ္လဲ အပူရုပ္ေတာ႔မလုပ္ဘူး ...

ကုိယ္႔လက္နဲ႔ ကိုယ္႔ေျခ

သက္ေသေတြတည္မယ္ ...

ကိုယ္႔ကုိကိုယ္မာန္တင္း

ဖန္ဆင္းရဲတယ္ ...

နာက်င္မယ္႔ ၾကမၼာေတြ

လာခ်င္လည္းလာပါေစ ...

ကိုယ္႔မိသားစုအတြက္

ဘ၀ကုိကုိယ္စားျပဳ

အနာဂါတ္ကိုထုဆစ္မယ္ ...

ဆုျဖစ္မယ္႔အေတြးေတြနဲ႔

ေလွ်ာက္လွမ္းမယ္႔လမ္းကေတာ႔

မေ၀းေတာ႔ပါဘူးေလ ... ။

☺ ငါ႔ရဲ႕ လမင္း ☺

ရွင္းသန္႔တဲ႔ ရင္ခြင္မွာ

အစဥ္ထြန္းလင္းေနတဲ႔ လမင္း

ျပည္႔ျဖိဳးေနလိုက္တာက

လွရက္လိုက္တာ ... ။

မဟူရာညေပမယ္႔

မတူတာတခုကေတာ႔

နင္ျဖန္႔က်က္တဲ႔ အလင္း

ငါ႔ရင္ကုိခင္းထားတာက

လြမ္းေမာလိုက္တာ ... ။

အရာရာ တိတ္ဆိတ္ေနေပမယ္႔

အလိုက္မသိတာက ... ငါ

ရိႈက္မိတဲ႔ေလထုနဲ႔ေတာင္

၀င္သက္ထြက္သက္ မမွ်သလိုနဲ႔

သန္းေခါင္ယံညဥ္႔အဆင္းမွာ

အသူရာေတြစစ္ခင္းသလို

အမူအရာေတြပစ္သြင္းရင္း

အငိုက္မိတဲ႔ ႏွလံုးသားနဲ႔

ငါ ... ေမာက္မားမိခဲ႔တာေပါ႔ ... ။

ဒါေပမယ္႔လည္း

ရင္ထဲကလမင္းမို႔

အျပစ္ကင္းတဲ႔ ျမွားတစင္းကို

နင္႔ ရင္တြင္းသို႔

ခ်စ္ျခင္းေစတမန္နဲ႔

ျဖစ္ျခင္းေတြ အစီရင္ခံလိုက္မယ္

နင္႔ရဲ႕  ...

ႏွလံုးသားကုိ

ငါ႔ဆီ ...

တဖန္ ပုိ႔လႊတ္လွည္႔ပါ ... ။

သခင္

တြယ္ငင္ရစ္သည႔္

ေႏွာင္ၾကိဳးမွ်င္ျဖင့္

ပတ္ကာထားသည္႔

သံေယာဇဥ္မ်ိဳး

ရင္၌ပ်ိဳးသည္

သခင္သိပါေလစ ။

လြန္ခိုင္ျမဲသည္႔

စကားေထြႏွင့္

ခ်ိဳျမိန္လွသည္႔

အခ်စ္ႏြံမ်ိဳး

ရင္၌ကၽြံသည္

သခင္သိပါေလစ ။

သခင္စိတ္ေဖာက္

ေကာက္မွာစိုးလို႔

စုိးေၾကာက္ရင္ထဲ

မ၀့ံရဲပဲ

ဆိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္

သခင္႔တြက္ဆို

ေန႔ရက္မတြက္

ေပးဆပ္ရက္သည္

သခင္သိပါေလစ ။

သခင့္ရိပ္ႏွင္႔

ကၽြႏု္ပ္စိတ္ဒြန္တြဲ

လြန္ဆြဲမိေတာင္

တရက္ေသာ္မွ

မ်က္ေတာ္မရွ

အပါးေတာ္ျမဲ

ေနရဲခ်င္သည္

သခင္သိပါေလစ ။

သခင္မုန္းလို႔

ရံႈးသြားရင္လည္း

လံုးမပါးပဲ

ႏွလံုးသားကုိ

အျပံဳးမ်ားနဲ႔

ေပးဆပ္ရဲသည္

လိုရာျပဳဖို႔

ထုဆစ္ပါေတာ႔

အို ... သခင္ရယ္ ... ။

ေၾကာက္တတ္လာတယ္

မင္းေျပာခဲ႔တဲ႔ စကား

တလံုးတပါးမွေတာင္

အမုန္းမပြားခဲ႔ဖူးပါ...

မင္းေစလိုရာေစ

ေနလိုရာေနခဲ႔တယ္... ။

ၾကာပဒုမၼာလို

ေရတကာလယ္မွာ

တင္႔တယ္ခ်င္ေပမယ္႔ ...

ဒီေကာင္႔ ...

ႏွလံုးသားရင္မွာေတာ႔

ေျပလည္ေအာင္

ေသာင္ထြန္းခဲ႔ရတယ္ .... ။

ပန္းပြင္႔ေၾကြတိုင္းလည္း

မေကာက္ခဲ႔ဖူးပါ ... ။

ေလေျပေစတိုင္းလည္း

မေရာက္ခဲ႔ဖူးပါ ... ။

ဒီေကာင္႔ ...

ႏွလံုးသားစကၠန္႔တိုင္းကို

မင္းနာရီမွာ

ကုန္ဆံုးေစခဲ႔တယ္ ... ။

ဆံုးရံႈးမွာစိုးလို႔

နာစရာရိွေတာင္

ရင္ခြင္တြင္းနက္မွာပဲ

ပိ်ဳပ်က္ခဲ႔တယ္ ... ။

ဒါနဲ႔ေတာင္ ...

ဟန္ေဆာင္စကားေတြနဲ႔

ဒီေကာင္႔ႏွလံုးသားကို

မိုင္ကုန္ေမာင္းခဲ႔ရက္တယ္ ... ။

ဒီလိုနဲ႔ေလ ...

ႏွလံုးသားကရလာတဲ႔

အဆုိးရြားဆံုးရလဒ္ကေတာ႔

ဒီေကာင္ေလ ...

ေၾကာက္ ... ေၾကာက္တတ္လာတယ္ ... ။

မဆံုးမယ္႔ အေတြးမ်ား

ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းေနတဲ႔ဘ၀
ဘယ္ကာလေရြ႔ျပီမသိ
ပန္းမန္ေတြကေတာ႔
သူ႔ဖာသာ အလွဆင္တတ္သားပဲ...
၀င္ခါနီးေနမင္းေတာင္
ေတာက္ပမႈေတြနဲ႔

ႏႈတ္ဆက္လုလုပါလား...

ပံုမွန္လႈပ္ရွားမႈနဲ႔

ရွင္သန္လူသားထုေတြကေတာ႔
ကမၻာေျမလွပမႈကုိ
အေသအခ်ာ သတိမျပဳမိတာ ၾကာလွေပါ႔...

တခါတခါ
အလွအပသဘာ၀ကို
အက်အနခံစားခ်င္လို႔ေပါ႔...
စိမ္းလန္းမႈ ေတာအုပ္ထဲက
တိတ္ဆိတ္တဲ႔ ညေနေတြမွာ
တေယာက္တည္းၾကိတ္လို႔
အသက္ရႈသံကုိ ကာရန္လုပ္
သံစဥ္တပုဒ္ေတာ႔
ဟန္လုပ္ခ်င္ခဲ႔တာေလ...

တကယ္ေတာ႔လည္း
ဆုတ္ျဖဲခဲ႔တဲ႔ ျပကၡဒိန္ေတြရဲ႕ေအာက္မွာ
ပိုင္ဆိုင္မႈနဲ႔ထပ္တူ

လြတ္လပ္မႈေတြက်ဆံုးခဲ႔ရတယ္ေလ...

ဒီလိုနဲ႔ပဲ...

အခါခါသာေနတဲ႔
ေသာ္တာလမင္းကိုလည္း
ေမွ်ာ္ကာမၾကည္႔မိတာ ၾကာလွျပီ ...

ဒ႑ာရီ ဆန္လွတဲ႔
ၾကယ္စင္ေမာင္ႏွံကုိလည္း
ေဖြရွာမေတြးမိတာ တခါမကျပီ ...

ရင္မွာေတြးမိတဲ႔
မဟာအေတြးေတြကိုလည္း
အေသအခ်ာမေရးမိတာ

ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္ကာလဆီ ။

ေၾသာ္... ဒီေန႔ညဥ္႔က ဘာလို႔ဒီေလာက္နက္ရတာလဲ.... ။

(မမိုးခါးဧ။္ မဆံုးမယ္႔ အေတြးစုကုိ ကဗ်ာအျဖစ္ ျဖစ္တည္သည္။)

ပံု ။ ။ ခြင္႔ျပဳခ်က္ျဖင္႔သာ ကၽြန္ေတာ္႔ဧ။္ ဘေလာ႔ဂ္၌ တင္ပါဧ။္။

တကယ္ဆို စိုရံုေလးပါ

မရည္ရြယ္ခဲ႔ပါဘူး

စိုရံုေလးပက္ျဖန္းေစခ်င္ခဲ႔တာပါ

ဒါေပမယ္႔ ...

ရင္ထဲမွာ ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲေတာ႔

အျပင္မွာ မုိးသည္းမိတာေပါ႔ ... ။

မရည္ရြယ္ခဲ႔ပါဘူး

မင္းတို႔ရင္ကိုေအးခ်မ္းဖုိ႔

အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖစ္တည္ျပီးမွ

ဖြင္႔ခ်မိတာပါ

အညိႈးၾကီးတယ္ဆိုျပီးေတာ႔

လူဆိုးၾကီးလို႔ မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႔ .... ။

တခါတခါ

ငါမလာခဲ႔ရင္ ေတာင္႔တၾကျပီး

ငါရြာေတာ႔မွ မေဖ်ာင္းဖ်ၾကတာလဲ ... ။

ငါ႔ကုိ ...

အျပစ္ေတြတင္ျပီးေတာ႔

ရက္စြဲေတြကို ဒဏ္မခတ္လိုက္ပါနဲ႔ ... ။

ခ်စ္တယ္ထင္ျပီးေတာ႔လည္း

သြန္းႏိုင္မႈကုိ အတင္းမျပဳပါနဲ႔ ... ။

ေထာင္ေသာင္းမကတဲ႔ ေငြ႔ရည္ေတြ

စုေဆာင္းလို႔မွ ျဖစ္လာတဲ႔ ဘ၀

ငါရြာခ်င္ရင္ ရြာမယ္

ငါသာခ်င္ရင္ သာမယ္

ဒါငါ႔ရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈ ... ။

တခါတေလ

ေငြ႔ရည္ေလးေတြ ျဖစ္တည္ဖုိ႔ အတြက္

ငါတကုိယ္ေကာင္းဆန္ရလိမ္႔မယ္ ... ။

ဒါေပမယ္႔

စိုရံုေလးပက္ျဖန္းေစခ်င္ခဲ႔တာပါ ... ။

စိတ္ကူးေလးတခု

ေကာင္းကင္က ငွက္ေတြက ေျမျပင္မွာ ေပ်ာ္ျမဴးခ်င္ၾကတယ္ ...
သူတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူလို႔ ...
ကိုယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူနေဘးမွာ ေနခ်င္လို႔ျဖစ္မယ္ ...

ပန္းေလးေတြက လွလွပပဖူးပြင္႔ၾကတယ္ ...ေနာက္ျပီး အခူးခံၾကတယ္ ...
သူတို႔လညး္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူလို႔ ..
ကိုယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူေကသာမွာ ပန္ေစခ်င္လို႔ျဖစ္မယ္ ...

ေလေျပေလညွင္းေလးက ျငင္ျငင္သာသာတိုက္ခတ္ၾကတယ္ ...
သူတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူလို႔ ...
ကုိယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူရင္ကို ေအးျမေစခ်င္လို႔ျဖစ္မယ္ ...

စမ္းေခ်ာင္းေလးက သာယာစြာ စီးဆင္းတယ္ ...
သူတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူလို႔ ...
ကုိယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူကို အသံသာေလးေတြနဲ႔ သာယာေစခ်င္လုိ႔ျဖစ္မယ္ ...

ၾကယ္ေလးေတြက တခါတခါေၾကြၾကေပးၾကတယ္ ...
သူတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူလုိ႔ ...
ကုိယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူ ဆုေတာင္းေလးေတြျပည္႔ေစခ်င္လို႔ျဖစ္မယ္ ...

သူတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တူ ... လို႔ ... တူ ... လို႔ ။

ခ်စ္သူေတြငိုၾကတယ္ ... အဲဒါ ခ်စ္လို႔ ။
ခ်စ္သူေတြရီၾကတယ္... အဲဒါခ်စ္လို႔ ။
ခ်စ္သူေတြေပ်ာ္ၾကတယ္ ... အဲဒါခ်စ္လို႔ ။
အနမ္းေလးေတြ ေပးၾကတယ္ ... အဲဒါခ်စ္လုိ႔ ။
လက္ေလးေတြ တယုတယတြဲၾကတယ္ ... အဲဒါခ်စ္လို႔ ။
သစၥာကတိေတြ ေစာင္႔ထိန္းၾကတယ္ ... အဲဒါခ်စ္လို႔ ။
ပန္းခင္းလမ္းေတြကို အတူတူေလွ်ာက္ၾကတယ္ ... အဲဒါခ်စ္လုိ႔ ။
ဆူးခင္းလမ္းေတြကို ရဲ၀ံ့စြာျဖတ္ေက်ာ္ၾကတယ္ ... အဲဒါခ်စ္လို႔ ။
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ နားလည္ေပးၾကတယ္ ... အဲဒါခ်စ္လို႔ ။
တစ္ေယာက္စိတ္ဆိုးရင္ တစ္ေယာက္ေခ်ာ႔ၾကတယ္ ... အဲဒါခ်စ္လို႔ ။
တစ္ေယာက္ငိုရင္ တစ္ေယာက္ရင္နာရတယ္.....အဲဒါခ်စ္လို႔ ။.
အဲဒီေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ၾကတယ္႔ ခ်စ္သူေတြ ေပါင္းဆံုၾကပါတယ္ ။
သူတို႔လို ကၽြန္ေတာ္လည္း ေပါင္းဆံုေစခ်င္ပါတယ္ ။

ကမၻာၾကီးကုိ ႏွစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ပတ္လို႔
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြလႊမ္းျခံဳေပးမယ္႔ အိမ္ေလးရဲ႕  ရင္ခြင္မွာ
တစ္ေယာက္ရဲ႔ ရင္ခုန္သံကုိ  တစ္ေယာက္က ရႈစားလုိ႔
ခ်ိဳျမိန္တဲ႔ ညေနခင္းေတြကို အတူေက်ာ္ျဖတ္လို႔
အလြမ္းမေျပတဲ႔ အလြမ္းေတြကို ျပန္ေျပာင္းေျပာလုိ႔
လသာတဲ႔ညေတြမွာ တီးတိုးကပ္လို႔
ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြကို ရည္တြက္လို႔ ...လို႔ ... လို႔......

ေၾသာ္ ... စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ ျပည္႔ရမွာလဲ...
မနက္ျဖန္တိုင္းကုိ ေမွ်ာ္လင္႔ရတာ တခါတခါေတာ႔
စိတ္ကူးပင္လယ္မွာ ေလွငယ္ေလးေမ်ာပါေနသလိုပါပဲ...
တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႔ ပင္လယ္ေအာက္ပဲ ငုပ္လွ်ိဳးသြားမွာလား
ေမ်ာပါေနရင္းနဲ႔ပဲ ပင္လယ္ၾကီးျငိမ္သက္သြားမွာလား

တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႔ ... တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႔ ... တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႔ ... တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႔ ...

ဆရာနီကုိရဲအတြက္ အမွတ္တရ

ကၽြန္ေတာ္မေရးဘူး လံုး၀မေရးဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတာ ခုေတာ႔ ။ မေန႔ကေပါ႔ ကြ်န္ေတာ႔္ ဘေလာ႔ဂ္မွာ ဆရာမ မေနာ္ဟရီရဲ႔ ပို႔စ္အသစ္...“ေၾကြလြင္႔သြားတဲ႔ ၾကယ္တစ္ပြင္႔” ဆိုတာကုိ ေတြ႔လိုက္တယ္ ။ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း စိတ္လႈပ္ရွားသြားတယ္ ။ ဘယ္သူလဲဘယ္သူလဲေပါ႔ ။ ဆရာနီကုိရဲ ကြယ္လြန္ခဲ႔ျပီ ။ အရမ္း၀မ္းနည္းသြားတယ္။ စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္သြားတယ္ ။ ေအာ္...ကၽြန္ေတာ္တို႔ေလးစားရတဲ႔...ဆရာတစ္ေယာက္ေၾကြလြင္႔သြားရ ျပန္ျပီေလ ။ ေကာင္းကင္ကုိေမာ႔ၾကည္႔လိုက္မိတယ္ ။ ေအာ္... ၾကယ္ေတြ ၾကယ္ေတြ ဘယ္ႏွစ္စင္းမ်ား ထပ္ေၾကြၾကအုန္းမွာလဲ..(ဒီမွာေတာ႔ ၾကယ္မရိွတာမ်ားပါတယ္)။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကယ္ေတြကုိ သတိရရင္း “ၾကယ္ေသ” ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာကုိ ခ်ေရးမိတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာကုိ ေကာင္းေကာင္းမေရးတက္ပါ ။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားျပီးေရးမိျခင္းပါ ။ ကဗ်ာကုိ အဆံုးသတ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ႔ P.S မွာ ဆရာ႔ကို ရည္ညႊန္းေၾကာင္း ေရးမလုိ႔ပဲ ဒါေပမယ္႔ မေရးျဖစ္ခဲ႔ဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး အတိတ္ကို သတိရမိခဲ႔လို႔ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ G.T.C ေက်ာင္းသားဘ၀ကေပါ႔ ။ နီကုိရဲကုိ စသိခဲ႔တာ “ စိတ္အိုင္ပက္သူ” ဆိုတဲ႔ ၀တၳဳ ၊ အဲဒီ၀တၳဳကုိ စဖတ္ကတည္းက စြဲသြားခဲ႔တာ ။ ကၽြန္ေတာ႔ေဘးက သူငယ္ခ်င္း တေန႔ အဲဒီစာအုပ္ကို ၀ယ္လာခဲ႔တယ္ ။ သူေတာင္မဖတ္ရေသးဘူး ။ ငါခဏေလးၾကည္႔ပါရေစ ဆိုျပီးေတာင္းၾကည္႔မိတယ္ ။ ၾကည္႔ျပီးမွ အရမ္းဖတ္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚခဲ႔တယ္ ။ ေနာက္ေန႔...သူ႔ဆီက စာအုပ္ကုိရဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖားခဲ႔ရတယ္ ။ ေနာက္တေန႔ မနက္အေစာၾကီး ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းကုိ ေရာက္ေနခဲ႔တယ္။ စာအုပ္လုဖုိ႔ေလ ။ သူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ေပးဖတ္တယ္...ဒါေပမယ္႔ အိမ္ကုိမငွားဘူး ေက်ာင္းမွာပဲ အျပီးဖတ္ခိုင္းတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္...။ ဒါေတာင္တျခားသူေတြက ကၽြန္ေတာ္ျပီးရင္ဖတ္ဖို႔ ေစာင္႔ေနၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ စဖတ္လိုက္တာ ဘယ္သူ႔ကုိမွလဲ သတိမထားမိဘူး ။ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ကုန္လို႔ ကုန္မွန္းလည္းမသိဘူး ။ အတန္းပထမအခ်ိန္စေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ စ်ာန္၀င္ေနျပီ ။ စာသင္လုိက္ စာအုပ္ကုိျပန္ဖတ္္လိုက္နဲ႔ စာကုိလည္း စိတ္မ၀င္စားေတာ႔ ။ လက္ကလည္း မွတ္ထားတဲ႔ေနရာေလး ေပ်ာက္မွာစိုးလို႔၊ သူမ်ားလာလုမွာလည္း စိုးေသးတယ္ ။ ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ႔ဘူး...။ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္တဲ႔ ခုံတန္းကေနာက္ဆံုးဆိုေတာ႔ အခြင္႔အေရး ရသြားတယ္။ ေခါင္းကုိငံုျပီး စာအုပ္ကို သည္းၾကီးမဲၾကီး ဖတ္ေနမိတယ္ ။ စာသင္သံေတြလည္း ဂရုမစို္က္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး ။ ရုတ္တရတ္ တတန္းလံုး အသံက အပ္က်သြားရေလာက္ေအာင္ကုိ တိတ္သြားတယ္ ။ ဘာျဖစ္လဲမသိဘူးေပါ႔ ။ ေခါင္းကုိျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္တယ္ ။ ေဒါသတ၀င္း၀င္းထေနတဲ႔ ဆရာမရဲ႔မ်က္ႏွာ ကၽြန္ေတာ္႔ေရွ႔မွာ ခါးကုိေထာက္လုိ႔ ။ စာအုပ္ကုိ အျမန္ဖြက္လိုက္မိတယ္.. မမွီေတာ႔ဘူး...။ “နင္႔လက္ထဲကစာအုပ္ေပးစမ္း” တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မေပးခ်င္ ေပးခ်င္နဲ႔ ေပးလိုက္ရတယ္...။ ေဘးကသူငယ္ခ်င္းက မ်က္ႏွာရံႈမဲ႔ေနျပီ ။ “နင္႔အျပစ္နင္သိလား” “ဟုတ္ကဲ႔သိပါတယ္”  “သိရင္အတန္းခ်ိန္ ျပီးတဲ႔အထိမက္တပ္ရပ္ေန” ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေတာ္ေတာ္ညစ္သြားတယ္ ။ တတန္းလံုးရဲ႔ အၾကည္႔ေတြက ကၽြန္ေတာ္ဆီေရာက္ေနတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ဂရုစိုက္ပါဘူး ၊ ဂရုစိုက္မိတာက စာအုပ္ေလ ဆရာမျပန္မေပးရင္ ဒုကၡ ၊ ကၽြန္ေတာ္အရိွန္ေကာင္းေနမွဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔အၾကည္႔က ဆရာမဆြဲျခင္းေတာင္းထဲက စာအုပ္ဆီပဲ ေရာက္ေရာက္ေနတယ္ ။ ေဘးကသူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ငိုမဲ႔မဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ ၾကည္႔ေနျပီ ။ အတန္းခ်ိန္ျပီးေအာင္ မနည္း သီးခံျပီးေစာင္႔ေနရတယ္ ။ စိတ္ကမရွည္ခ်င္ေတာ႔ ။ အဲဒီေန႔မွ ဆရာမကလည္း အတန္းခ်ိန္ ေက်ာ္ေအာင္သင္ေနတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အရြဲ႔တိုက္တာလား မသိဘူး ။ အတန္းခ်ိန္ ျပီးသြားျပီ... ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကုိတင္းလိုက္တယ္ ။ ဆရာမနားကပ္သြားတယ္ ။ “ဆရာမ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ စာအုပ္ေလး ျပန္ယူလုိ႔ရမလား” “ ဘာ.............. မေပးဘူး...ေအးလိုခ်င္ရင္ ေက်ာင္းလႊတ္မွလာယူ” ကၽြန္ေတာ္ ငို္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားတယ္ ။ ဘာမွ မတက္ႏုိင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အမွားကုိ... ။ သူငယ္ခ်င္းကုိ ေတာင္းပန္ရတယ္ ။
“ ငါျပန္ရေအာင္ယူေပးပါမယ္ကြာ .. ဘာမွစိတ္မပူနဲ႔” လို႔လည္းေျပာရတယ္ ။ အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အဓိပၸါယ္မရိွတဲ႔ေန႔ေပါ႔...။ ဖတ္ျပီးသမွ်ေတြကို ျပန္ေတြးမိျပီး ဘာလုပ္လုိ႔ လုပ္ရမွန္းလည္းမသိဘူး ။ ေက်ာင္းမလႊတ္ခင္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ ဆရာမ်ားနားေနခန္းကုိ ေရာက္ေနျပီ ။ ဆရာမက လွမ္းေခၚတယ္ စာအုပ္ရျပီေပါ႔ ။ ဆရာမက အသံကခ်ိဳခ်ိဳသာသာနဲ႔ “သားစာအုပ္ကုိ မနက္ျဖန္မွယူေတာ႔” ၊ ကၽြန္ေတာ္ “ ဗ်ာ ” လို႔ ထေအာ္လိုက္မိတယ္ ။ “ေအး...မင္းစာအုပ္က ေကာင္းလို႔ စြဲသြားျပီ ဆရာမဖတ္ခ်င္လို႔ အိမ္ကုိယူသြားမယ္ ..မနက္ျဖန္မွျပန္ယူ ..ဒါပဲ” တဲ႔ ။ ကၽြန္ေတာ္႔နားေနခန္းထဲက အလိုမက်ခ်င္းမ်ားစြာနဲ႔ ထြက္လာမိတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ ေျပာလုိက္တာ မိုးမႊန္ေနတာပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းၾကိဳက္မိတဲ႔ စာအုပ္ကုိမွ ဘာလို႔ ေအးေအးေဆးေဆး ဖတ္ခြင္႔မရခဲ႔တာလဲ ။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ ေနာက္ေန႔ေပါ႔ ။ ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္ေန႔မွာ ဆရာမဆီက စာအုပ္ျပန္ရခဲ႔တယ္ ။ အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္ အတန္းမတက္ေတာ႔ဘူး...၊ ေက်ာင္းပန္းျခံထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း စာအုပ္ဆံုးတဲ႔အထိ ဖတ္ျဖစ္လိုက္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေက်နပ္သြားတယ္ ။ အရမ္းေကာင္းတဲ႔ ၀တၳဳ ၊ လူငယ္ေတြရဲ႔စိတ္ကို စြဲသြားေစခဲ႔တယ္ ။ အခက္အခဲေတြၾကားထဲက ဖတ္ခဲ႔ရတာကို မေမ႔ႏုိင္ခဲ႔ဘူး ။ အဲဒီကတည္းက ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀မွာ ဆရာနီကုိရဲ ကအမွတ္တရျဖစ္ေစခဲ႔တယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းအဲဒီစာအုပ္ကုိ Title အသစ္နဲ႔ ရုပ္ရွင္ျပန္ရိုက္တာ သိလိုက္ရတယ္ ။ ၾကည္႔ခ်င္ေပမယ္႔ မၾကည္႔ျဖစ္ခဲ႔ဘူး ။

မေန႔ညကဆရာအတြက္ ၾကယ္ေနရာက ခံစားရင္း ကဗ်ာေရးမိေတာ႔မွ အတိတ္ကုိ အမွတ္ရေစခဲ႔တယ္ ။

ဆရာက..

ကေလာင္သြားထက္ထက္နဲ႔ စာေတြသီကံုးခဲ႔တယ္ ။

ဘ၀ကို စာအလွေတြနဲ႔ ေ၀မွ်ခဲ႔တယ္ ။

ခုေတာ႔ ... အေၾကြေစာခဲ႔ျပီ ။

ဆရာေကာင္းရာမြန္ရာဘ၀သို႔ ေရာက္ပါေစ လို႔အစဥ္ ဆႏၵျပဳလ်က္...

အိုင္ဒီယာမဂၢဇင္း လ (၁၀၀) ျပည္႔မွာ ေနာက္ဆံုးပါသြားတဲ႔ ဆရာ႔၀တၳဳတိုေလးကုိ ဖတ္ၾကည္႔ေစခ်င္၍ ဆရာမ မေနာ္ဟရီရဲ႔ လင္႔ေလးကုိ ထည္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ . . . . . . . . ႏွင့္ ဘတ္တာဖလုိင္းဆရာမ

(ဆရာနီကုိရဲအတြက္ အမွတ္တရအျဖစ္ ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ႔ဘ၀ထဲကုိ ဆြဲသြင္းေပးခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း၊ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ႔တဲ႔ ဆရာမ အားလံုးကို သတိရလ်က္ ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးလိုက္ရပါတယ္ )

စာေပအႏုပညာကုိ အစဥ္ေလးစားလ်က္... 

ၾကယ္ေသ ***

နကၡတ္စံုစီ   အရီရီႏွင္႔

ရွစ္ခြင္ပတ္လံုး   မိုးသားလံုးတို႔

မခို႔တစိတ္   ျပံဳးရိပ္သန္းေရာင္

လေရာင္ေကြးေကြး   သူ႔နေဘး၌

၀ပ္ဆင္းခယ   ယွဥ္တြဲၾကတဲ႔

သန္းေခါင္ယံည   စစ္ခင္းပြဲမွာ ...

ၾကယ္ဓူ၀ံက   အထီးတည္းႏွင္႔

တည္ရိွမႈကို   ကိုယ္စားျပဳဧ။္ ။

ၾကယ္စင္ညီေနာင္    ခုနစ္ေကာင္က

သန္းေခါင္လွႏွင္႔   ဖင္ေထာင္ကလို႔

အေရာင္မယြင္း   စုစည္းျခင္းျဖင္႔

ကၾကိဳးရင္းကုိ   တမ်ိဳးခင္းဧ။္ ။

ၾကယ္စင္အလွ   အိုရီယြမ္က  

ခ်စ္သေကၤတ   သစၥာလွကို

သဘာ၀ႏွင္႔   ယွဥ္တြဲဲျပဧ။္ ။

ၾကယ္စင္အားလံုး   အစုရံုးႏွင္႔

သူတို႔စြမ္းစ   ပင္ကိုလွကို

မရမက   ထုတ္ျပၾကဧ။္ ။

အေ၀းတေန   ၾကယ္စင္ေသက

ကျပရမယ္႔   စစ္ခင္းပြဲမွာ

သူ႔ထက္စြမ္းကား   သာလြန္ခ်ည္းမို႔

တျခမ္းပဲ႔တဲ႔   သူ႔သက္တမ္းကုိ

ဘယ္လုိစခန္း   သြားရအံ့ဟု

ေၾကြရပင္လွ်င္   ျမတ္လွေခ်ဧ။္

လူတို႔ေတာင္းဆု   ျပည္႔ႏိုင္မႈေၾကာင္႔

အားမွမတန္   မာန္ကုိအေလ်ာ႔

ကမၻာေျမတြင္း   သြတ္သြင္းလိုက္မယ္

ေနာက္ဆံုးအလွ   ငါ႔ဘ၀ကုို

ၾကယ္စင္အားလံုး   ခံစားရင္းျဖင္႔   သံေ၀ဂယူၾကေလာ႔ ။ ...

(Orion = ေမာင္ရင္ဆိုင္းထမ္းၾကယ္)
(ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ေကာင္းကင္ကုိၾကည္႔ရင္းနဲ႔ ၾကယ္တစင္းေၾကြက်တာကုိ သတိရမိလို႔ပါ)

သတိရပါ

သံစဥ္ပ်က္ေနတဲ႔ ဂစ္တာတလက္
ကာရန္ညိွမယ္႔ ၾကိဳးေတြနဲ႔
တီးခတ္မယ္႔ သူကုိေမွ်ာ္ေနေလရဲ႔ ။

အေရွ့မွာေတာ႔ ငရဲသားေတြက
အေတြးမွားေအာင္ ရန္ေထာင္ေနၾကတယ္ ။

ဘ၀ဆိုတာ မလွပတာလူတိုင္းသိတယ္
ရတာမရတာေတာ႔ အပထား
လက္တကမ္းက ပန္းအလွကုိ
တမ္းတခ်င္ၾကတာပဲ ။

ဘာေၾကာင္႔လဲ
နားရည္၀မယ္႔ စာသားအလွေတြနဲ႔
ပါးစပ္ဖ်ားက ေသမေလာက္ေျပာလဲ
ေၾကြမသြားေလာက္ပါလား ။

စဥ္းစားၾကည္႔ပါ
ပန္းတစ္ပြင္႔ရဲ႔ ဒုိင္ယာရီမွာ
အခ်စ္ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာဟာ
မေရရာေပမယ္႔ ေသခ်ာတာက
ဒဏ္ရာဆူးနက္ တခ်က္ထိရင္
ဘယ္ေလာက္ခံရခက္မလဲ ။

သြားခ်င္ရင္သြားပါ
မလွပႏိုင္ေပမယ္႔
ဥယ်ာဥ္မွဴးတို႔ဘ၀
ပ်ိဳးခဲ႔တဲ႔ပန္း လန္းခဲ႔ရတယ္ဆို
ပန္းပ်ိဳးလက္တဖက္နဲ႔ေတာင္
အသက္ဆက္ႏိုင္ပါေသးတယ္ ။

ဒါေပမယ္႔
သစၥာေတြအပ္
ေမတၱာေတြ အထပ္ထပ္ခင္းခဲ႔တဲ႔
ပန္းပ်ိဳးရက္ ဘ၀တစ္သက္ကုိ
အမုန္းမိုးစက္ေတြနဲ႔ေတာ႔
ရင္၀တဖက္တခ်က္ကို
ေသရခက္ေအာင္ မစူးစို္က္ခဲ႔ပါနဲ႔
သံစဥ္ပ်က္ေနတယ္ဆိုတဲ႔ ဂစ္တာပ်ိဳရယ္ ။

ေသြးလွဴဒါန္းမိသည္႔အခါ၀ယ္

ေလာကတြင္ ကိုယ္ခႏၶာမွ တခုခုကုိ ထုတ္ယူလွဴဒါန္းျခင္းသည္ မြန္ျမန္ေသာအလွဴဟု ဆုိၾကပါသည္။ ထိုအထဲတြင္မွ ေသြးလွဴဒါန္းျခင္းကား မိမိဧ။္ေသြးျဖင္႔ မည္သူမည္၀ါမွန္းမသိေသာ လူအသက္ေပါင္းမ်ားစြာကို အသက္ဆက္ေစႏိုင္သည္႔ အတြက္ ေသြးလွဴဒါန္းျခင္းသည္ကားလည္း မြန္ျမတ္လွေသာအလွဴျဖစ္ပါသည္။

ဒီေန႔ ကၽြႏ္ေတာ္လွဴဒါန္းခဲ႔ေသာ အလွဴကုိသာဓုေခၚေစႏိုင္ရန္ႏွင္႔ စင္ကာပူတြင္ ေရာက္ေနၾကေသာ ေမာင္ႏွမတို႔အား ေသြးလွဴဒါန္းျခင္းအမႈကုိ ျပဳႏိုင္ရန္ ယခုပုိ႔စ္ေလးကုိ ႏိႈးေဆာ္ေရးသားလိုက္ရပါသည္။

တကယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္စင္ကာပူေရာက္ျပီး ေသြးလွဴတာ ယခုအၾကိမ္ႏွင္႔ဆို ၂ ၾကိမ္ရိွခဲ႔ပါျပီ။ အရင္ရက္ ေတြကတည္းက ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေသြးလွဴလို႔ရေနပါျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြမအား၍တေၾကာင္း၊ သူတို႔အားတဲ႔ စေန၊ တနဂၤေႏြက ကၽြန္ေတာ္မအား၍ တေၾကာင္း မသြားျဖစ္ခဲ႔ျခင္းပါ။ ဒီေန႔ေတာ႔  ေရာက္ေအာင္သြားမယ္ဆိုျပီး တစ္ေယာက္တည္းပဲ ထြက္လာခဲ႔လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ HSA (Health Sciences Authority) ရိွရာ Outram Park MRT ကုိေရာက္ေတာ႔ ေန႔လယ္ျဖစ္ေနျပီ။ တစ္ေယာက္တည္းလမး္ေလွ်ာက္လာရင္း Blood Bank ထဲကုိ ၀င္လိုက္တာနဲ႔ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးတစ္ဖြဲ႔ ကုိေတြ႔လိုက္ရတယ္။ သူတို႔အားလံုးေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လွမ္းၾကည္႔လို္က္ေတာ႔ သူတို႔ပထမ အၾကိမ္လွဴဒါန္းျခင္းဆိုတာ လက္ေမာင္းက First Time ဆိုတဲ႔ စတစ္ကာေလးေတြကေန သိလိုက္ရတယ္။ ရင္ထဲမွ သာဓုေခၚလိုက္မိပါတယ္။ ပထမဆံုး ေကာင္တာမွာ ေဖာင္ယူျပီး သူတို႔ေမးထားတဲ႔ေမးခြန္းေလးေတြကိုေျဖရတယ္။ ေနာက္ျပီးစစ္ေဆးတဲ႔ဆရာ၀န္က ျမန္မာျဖစ္ေနေတာ႔ ပိုျပီးအဆင္ေျပသြားတယ္။ မသိနားမလည္တဲ႔ ေမးခြန္းေတြကို ေမးခြင္႔ရလိုက္တယ္။

စစ္ေဆးျပီးတဲ႔ အခါမွာ ေနာက္ေကာင္တာတခုမွာ ေသြးစစ္ရတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေသြးလွဴဒါန္းမယ္႔ အခန္းထဲကုိ ကၽြန္ေတာ္၀င္လာခဲ႔တယ္။ ပစၥည္းေတြက အားလံုးတခါသံုးေတြပါပဲ။ လက္အိတ္ကအစ တခါသံုးရာဘာလက္အိတ္ေတြနဲ႔ သန္႔ရွင္းမႈေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ရိွပါတယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္းအံ့ၾသစရာ ၾကံဳရေသးတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေသြးထုတ္ျပီး ၄ မိနစ္ပဲရိွေသးတယ္ တစ္ပုလင္းျပည္႔သြားတယ္။ ထုတ္ေပးတဲ႔နပ္စ္ကအံ့ၾသေနတယ္။ ခင္ဗ်ားေသြးအား ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲလို႔ေတာင္ ေျပာသြားေသးတယ္။ ေသြးလွဴဒါန္းျပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ႔ ေဆးရံုကေန မိုင္လိုတခြက္နဲ႔ မုန္႔တခု၊ ပဲဟင္းခ်ိဳ တခြက္ကုိ တိုက္ပါတယ္။ ေသြးအားအျမန္႔ျပန္ျပည္႔ေစမယ္႔ ေဆးေတြလညး္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ေဆးရံုကေန ျပန္လာေတာ႔ ေဆးရံု၀င္ေပါက္၀ကို ျပန္လွည္႔ၾကည္႔ရင္း အေတြး၀င္လာခဲ႔တယ္။

အဲဒါေတြကေတာ႔

(၁) ေသြးလွဴဒါန္းျခင္းကား မြန္ျမတ္ေသာအလွဴျဖစ္ျခင္း။

(၂) မိမိကေသြးကုိထုတ္လိုက္သည္႔အတြက္ ေသြးအသစ္ကုိျပန္ရျပီး Blood Circulation ကုိပုိေကာင္းေစျခင္း။

(၃) ေသြးလွဴဒါန္းရမည္႔ အတြက္ က်န္းမာေရးကုိ ပိုဂရုစိုက္မိျခင္း။

(၄) မိမိဧ။္သန္႔ေသာေသြးကုိသာ လွဴဒါန္းခ်င္သည္႔အတြက္ အေပ်ာ္အပါးလိုက္စားဖုိ႔ရန္ပင္ ၀န္ေလးလာျခင္း။

(၅) မိမိဧ။္က်န္းမာေရးႏွင္႔ မိမိဧ။္ဘ၀ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈရိွလာျခင္း။

စသည္႔ အျခားျခားေသာ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ရရိွႏုိင္ပါလားလို႔။

ထို႔ေၾကာင္႔ စင္ကာပူတြင္ေရာက္ေနၾကေသာ ေမာင္ႏွမမ်ားအား ေသြးလွဴဒါန္းခ်င္ပါက လွဴဒါန္းႏိုင္ေစရန္ ဒီပုိ႔စ္ေလးျဖင္႔ ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။

ေသြးလွဴဒါန္းရမယ္႔ လိမ္စာက

Bloodbank@HSA

Blood Services Group

Health Sciences Authority

11 Outram Road,near by Outram Park MRT

Singapore 169078

Tel: 6213 0626 / 6223 5640 Fax: 6222 0085

လွဴဒါန္းႏိုင္တဲ႔ အခ်ိန္ေတြကေတာ႔

အဂၤါ - မနက္ ၉ နာရီမွ ညေန ၆ နာရီခြဲထိ

ဗုဒၶဟူး - မနက္ ၉ နာရီမွ ညေန ၆ နာရီခြဲထိ

ၾကာသာပေတး - မနက္ ၉ နာရီမွ ညေန ၆ နာရီခြဲထိ

ေသာၾကာ - မနက္ ၉ နာရီမွ ည ၈ နာရီထိ

စေန - မနက္ ၉ နာရီမွ ညေန ၄ နာရီခြဲထိ

တနဂၤေႏြ - မနက္ ၉ နာရီမွ ေန႔လယ္ ၂ နာရီထိ

ဒီမွာေလ႔လာႏုိင္ပါတယ္

(အားလံုးပဲ ကုသိုလ္ျဖစ္ရာျဖစ္ေၾကာင္း လက္ဆင္႔ကမ္းေပးၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းပါရေစ)