Sunday, December 20, 2009
ေကာင္းကင္ရဲ႕ အလြမ္း
လသာေသာ ညတစ္ညကေပါ႔
ေကာင္းကင္ အလင္းေအာက္မွာ
ေျမာက္ျပန္ေလညွင္းကုိ ေဆာ႔ျမဴ
အလြမ္းေတြ အရယူဖို႔
ၾကယ္ေလးေတြကုိ တိုးတိုးေလး ရင္ဖြင္႔မိတယ္ ...။
လမင္းေလးရယ္ ...
ေကာင္းကင္ရင္ခြင္ဟာ
ႏူးည႔ံလံုျခံဳမႈ အစြမ္းမွာ
ပထမတန္းပါပဲ ...
ငါ႔ ရင္ခြင္ ဖ၀ါးေအာက္မွာ
လမ္းမေပ်ာက္ေစဖို႔ဆို
ငါ႔ရင္ကုိ အခါခါနင္း
ဗလာက်င္းလည္း
အလင္းႏွစ္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာမွာ
အခ်စ္နဲ႔ အလြမ္း ေပါင္းမ်ားစြာ ရိွေနဦးမွာပါ ...။
လမင္းေလးရယ္ ...
ေကာင္းကင္ရဲ႕႕ သစၥာနဲ႔ ကတိဟာ
ဘယ္အရာနဲ႔ထိထိ မျငိေစရပါဘူး ...
အလြမ္းအရိွအတိုင္း ေျပာရတိုင္းဆို
နင္ရိွတဲ႔ ညေတြ အခါခါသာေစဖို႔
ၾကယ္ေတြကို ဆုေတာင္းရတာလည္း
ေန႔ ရက္ ည သန္းေပါင္းမ်ားစြာမွာ
အခ်စ္နဲ႔ အလြမ္းေပါင္းမ်ားစြာ ရိွေနခ်င္လို႔ပါ ...။
အၾကင္နာ တကယ္စစ္ရင္
ရင္မွာဒဏ္ရာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ တကယ္လားဟင္ ...
အမွန္အမွား မခြဲျခားႏိုင္ရင္ေတာင္
ရင္မွာ ခံစားရတာေတြ နင္သိပါေစေတာ႔ေလ ...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ... လမင္းေလးရယ္
နင္႔ အလင္းျဖန္႔က်က္ဖို႔ဆို
ငါ႔ ႏွလံုးသားကြင္းျပင္မွာ
အလြမ္းေငြ႔ေငြ႔ ေလးေတြနဲ႔လည္း
ထာ၀ရ လန္းဆန္းေနမွာမို႔
ေကာင္းကင္တမိုးေအာက္မွာ
လမ္း မ ေပ်ာက္ ပါ ေစ နဲ႔ သား ...။
Labels:
ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ခံစားခ်က္ေတြကလဲ ျပင္းခ်က္..
ReplyDeleteကဗ်ာေလးရဲ႕ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈနဲ႔အတူ ေပ်ာက္ေသာလမ္းက စမ္းတဝါးဝါးမွာ ထြက္ေျမာက္ပါေစဗ်ာ။
ReplyDeleteဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ကဗ်ာေလးရဲ႕ႏူးညံ့မႈကို ခံစားရတယ္ဗ်..
ReplyDelete