“ဟဲလို...ႏိုး...ေနေကာင္းလားဟင္ ကုိ လြမ္းျပီးစိုးရိမ္ေနတာ” “အင္း ... ေကာင္းတယ္ ကုိ ေရာေနေကာင္းလားဟင္” “ေကာင္းတယ္... ႏုိး” “ဘာေတြလုပ္ေနလဲဟင္” “ကုိ႔ ဖုန္းကုိေစာင္႔ေနတာေလ” “ဟုတ္လား... ဟဲလို...ဟဲလို ၾကားရလား ႏိုး” “သိပ္မၾကားရဘူး...အင္း ခုၾကားရျပီ... ေျပာေလ ကို” “ႏိုး ကုိသိပ္ခ်စ္တယ္...ၾကားလား” “မၾကားရေတာ႔ဘူး တကယ္ေျပာတာ .. ဟင္း...ဟင္း” “အာ .. ႏုိး ကေနာက္ေနတယ္... ကုိ ကတကယ္လို႔ထင္ေနတာ” “စတာပါ ကုိ ရဲ႕ ခ်စ္လုိ႔ သိလား” “အင္း သိတာေပါ႔... ႏုိး က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ျပီးေနေနာ္” “ဟုတ္ကဲ႔... ကုိ လည္း ဂရုစိုက္ေနာ္.. ကုိ႔ ကုိသိပ္ခ်စ္တယ္” ....
သူ မ်က္လံုးတခုလံုး ရုတ္တရတ္ ပူေႏြးလာတယ္။ မငိုဘူး လံုး၀မငိုဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေပမယ္႔ ပါးျပင္တခုလံုးေပၚမွာ ပူေႏြးေနတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြက ရႊဲစိုလို႔ေနျပီပဲေလ။ မငိုခ်င္ပါဘူး... တကယ္ဆို ငိုတာ ႏိုး လံုး၀မၾကိဳက္ဘူးေလ။ အားတင္းလိုက္တဲ႔ ရိႈ္က္သံတခုက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ ည၀န္းက်င္မွာ ထြက္ေပၚလို႔လာတယ္။ သူ...ဖုန္းထဲက အသံသြင္းထားတဲ႔ ဖိုင္ေလးကုိ ပိတ္လိုက္တယ္။ ဒါသူ႔အက်င္႔ေလ ႏုိး နဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္တိုင္း အသံသြင္းထားတတ္သလို online မွာလိုင္းေကာင္းလို႔ စကားေျပာျဖစ္တိုင္း အသံဖမ္းထားတတ္တယ္။ ဒါေတြက အရင္ကေတာ႔ ျပန္နားေထာင္တိုင္း ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြေပါ႔ေလ။ ခုေတာ႔... သူ႔အတြက္ မ်က္ရည္ျမစ္ဖ်ားခံရာ အရင္းအျမစ္တခု ျဖစ္လို႔ေနတယ္ဆိုတာ သူသိေနရက္နဲ႔ သူေက်နပ္ေနမိပါလား။ ဟင္းးးး... သက္ျပင္းရွည္တခုကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မႈတ္ထုတ္မိလိုက္တယ္။ သူ ဒီညကုိ ဘယ္လိုလုပ္ရရင္ အိပ္ေပ်ာ္မလဲလို႔ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲနဲ႔ လက္တဖက္က ေခါင္းအုန္းေအာက္ထဲ ေရာက္သြားတယ္။ စာအိတ္ေလးတအိတ္ကုိ စမ္းမိလုိက္ေတာ႔ လက္ေတြတခုလံုး က်င္ျပီး ထံုတက္သြားတယ္။ သူ အတင္း ေမ႔ထားခဲ႔သည္႔ အရာ... ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲထုတ္လုိက္မိတယ္ေလ။ သူအရမ္းျမတ္ႏိုးတဲ႔ ႏိုး ရဲ႕ဓာတ္ပံုေလးေတြ။ အယ္လ္ဘမ္နဲ႔ထားရင္ ေခါင္းအံုးေအာက္မွာ ထားလို႔မရမွာစိုးလို႔ စာအိတ္ေလးနဲ႔ပဲ ထည္႔ထားခဲ႔မိတာ။ သိပ္ေတာ႔မရိွပါဘူး.. (၈)ပံု မွအတိအက်ပါပဲ။ ႏိုးက ဓာတ္ပံုသိပ္မရိုက္ဘူးေလ.. ဒါေတာင္ အတင္းရိုက္ခိုင္းလို႔ ရိုက္ျပီးပုိ႔ေပးထားတာ။ ညအိပ္ယာ၀င္တိုင္း တပံုခ်င္း ထုတ္ၾကည္႔ျပီး စကားေတြေျပာျပီးမွ အိပ္တတ္တဲ႔ အက်င္႔.. အတင္းဖ်က္ထားခဲ႔မိတာ။ ဘယ္ေလာက္ထိ တင္းခံႏိုင္မွာလဲ ႏုိး ရယ္။ စခ်စ္ကတည္းက အခ်စ္စစ္ေတြနဲ႔ ပံုျပီးခ်စ္ခဲ႔ရတာေလ။ အရင္လိုပဲ လြမ္းေနပါရေစ ႏုိး ရယ္... အရင္လိုပဲ တမ္းတေနပါရေစ... ဓာတ္ပံုထဲက ခ်စ္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပံဳးျပေနတဲ႔ ႏုိး ပါးေလးကုိ သူတယုတယ ကုိင္လိုက္တယ္။ “ေတာက္... က်ျပန္ျပီ ဒီမ်က္ရည္...” သူ႔ကုိယ္႔သူ အလိုမက်မႈေတြနဲ႔ ေရရြတ္ရင္း အျမန္သိမ္းျပီး ေခါင္းအုန္းေအာက္ထဲ ျပန္ထည္႔လိုက္တယ္။ မွားျပီ သူသိလိုက္တယ္ ... စမ္းမိလိုက္တဲ႔ ေနာက္ထပ္အရာတခုက MP3 ေလး သူအသံသြင္းသမွ်ဖိုင္ေတြကို ထည္႔ထားတာ။ အားမသြင္းျဖစ္ခဲ႔တာ ၾကာခဲ႔ျပီေလ။ အားရိွဦးမလားလို႔ ဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္တယ္။ Low Battery တဲ႔ ... အင္း ဒါသ႔ူအတြက္ ပိုေကာင္းသြားခဲ႔တာေပါ႔။
ေတာ္ပါျပီ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ပဲ အိပ္လိုက္ေတာ႔မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီး အိပ္ယာေပၚကုိ လွဲခ်လိုက္ျပီး မ်က္လံုးကုိ မိွတ္လို္က္တယ္။ ေၾသာ္.. ညကလည္း တိတ္ဆိတ္ လြန္းလွခ်ည္လား။ အေမွာင္ထဲမွာ ႏုိး ပံုရိပ္က ထပ္ေပၚလာျပန္တယ္။ သူုစိတ္တိုသြားတယ္.. မတတ္ႏုိင္ဘူး ဒီည လံုး၀အိပ္လို႔ ရမွာလည္း မဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။ သူျဖည္းျဖည္းခ်င္းထျပီး အိပ္ယာေဘးက ကြန္ျပဴတာကုိ ဖြင္႔လိုက္တယ္။ ညဥ္႔ငွက္တေကာင္က သူ႔ကုိေလွာင္ျပီး တခ်က္ေအာ္လိုက္ေသးတယ္။ “ငွက္စုတ္ငွက္နာ ကုိယ္႔ဖာသာ လြတ္ရာကၽြတ္ရာ သြားေနစမ္းပါကြာ” အသံထြက္ျပီး သူျပန္ေအာ္လိုက္တယ္။ ကြန္ျပဴတာကုိ ျပန္ၾကည္႔ျပီး Gmail ကုိ အရင္ ဖြင္႔လိုက္ျပီး Sent Mail ထဲမွာ ေနာက္ဆံုးပုိ႔ထားတဲ႔ ေမးက “ႏုိး အတြက္ (၂၀၉)တဲ႔” ... ေမးပုိ႔တိုင္း အမွတ္စဥ္၊ ေန႔ရက္၊ အခ်ိ္န္ေတြကုိ အတိအက်ထည္႔ျပီး ပုိ႔တက္တဲ႔ သူ႔အက်င္႔ (ႏုိး တေယာက္တည္းကုိ အဲလိုပို႔ခဲ႔တာပါ) ခုထိေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔မရႏိုင္ဘူး။ ဒါေတာင္ အေျဖမရခင္က ပို႔ခဲ႔တဲ႕ ေမးေတြမပါေသး။ ေၾသာ္ .. ႏုိး ရယ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ရႈပ္ရႈပ္ အခ်ိန္မရိွလည္း ေမးေတြကုိ ေတာ႔ ႏုိး ဆီကုိ တတ္နိုင္သေလာက္ ေရာက္ေအာင္ပုိ႔ခဲ႔တယ္ေနာ္။ ေမးပို႔တိုင္း ကဗ်ာေတြပါ ထည္႔ပုိ႔တတ္တယ္၊ ကုိ ကဗ်ာေတြ မေရးျဖစ္တာေတာင္ ၾကာေနျပီေလ။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတုန္း ေကာ္ဖီေသာက္ရရင္ ေကာင္းမလား သူ ေတြးလိုက္တယ္။ အေတြးမဆံုးႏိုင္ေသး သူထရပ္လိုက္တယ္... အခန္းအျပင္ကုိ ထြက္ျပီး ေကာ္ဖီပူပူေလးကုိ ႏွပ္ျပီး ယူလာလိုက္တယ္။ သူနဲ႔ ႏိုး က အက်င္႔တူတယ္ေလ။ ေကာ္ဖီခါးခါးကုိမွ ေသာက္တတ္တာေလ။ ေကာ္ဖီမႈန္႔ စစ္စစ္ကုိ ႏွပ္ျပီး ေသာက္ရတာ အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ ခုဒီမွာေတာ႔ ေကာ္ဖီမႈန္႔ Ready Made ကုိပဲ ႏွပ္ျပီးေသာက္ရတာေပါ႔။ ဒီအခ်ိန္ ႏိုး ေကာ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေသာက္ေနမလား၊ တခ်က္ျပံဳးလိုက္မိတယ္ သူမျဖစ္ႏုိင္တာကို ေတြးေနတာပဲ။ ဟုတ္တယ္ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ႔ပါဘူး။ ဖ်က္ခနဲ လက္လိုက္တဲ႔ လွ်ပ္စီးတခ်က္ တခန္းလံုးလင္းသြားတယ္။ အခုမွ သတိထားလိုက္မိတာက ပတ္၀န္းက်င္အျပင္ဘက္ကုိ။ မိုးသားေတြက ဗ်ဴဟာေတြ ခင္းေနၾကျပီ။ သူတို႔ ထိုးစစ္စင္ေတာ႔မယ္လား။ ျပတင္းတံခါးကုိ ဆြဲဖြင္႔လိုက္မိတယ္။ ေလခပ္ရိုင္းရိုင္းတခ်က္က ၀ုန္းခနဲေနေအာင္ ရင္ဘတ္ကုိ ေဆာင္႔တိုးသြားတယ္။ ကိစၥမရိွ .. ဒီေလေလာက္ေတာ႔ ရင္ထဲက ခံစားေနရေတြက ေအးေဆးေပါ႔။ ကြန္ျပဴေရွ႔ကုိ ျပန္ထိုင္လု္ိက္ျပီး ဘာလုပ္ရမလဲ ၾကည္႔လို္က္တယ္။ ရီခ်င္သလိုျဖစ္သြားတယ္။ Gmail ရဲ႕ Label မွာ ခ်က္ခဲ႔သမွ်ကုိ NOE ဆိုျပီး Label ေလးလုပ္ထားခဲ႔တာကိုး။ ေနရာတိုင္းမွာ အမွတ္ရစရာ ေျခရာေလးေတြ ထင္က်န္ျဖစ္ေအာင္ သူဘာလို႔မ်ားလုပ္ခဲ႔မိတာလဲ။ မထူးေတာ႔ပါဘူး... ျပန္ဖတ္လို္က္တယ္ အေဟာင္းဆံုးေသာ အစကေန။ ဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးလာတယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္လာတယ္ .. ႏိုး သူ႔ကုိ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ခဲ႔တာပဲ။ မ်က္လံုးထဲမွာလည္း အတိတ္ကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ပံုေဖာ္ေနမိတယ္။ အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္းမသိ ကုန္လာတာ သူ သတိမထားမိေတာ႔ဘူး၊ မ်က္လံုးေတြတေနရာမွာ ရပ္သြားတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြက ၀ုန္းကနဲဆို ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ အဲဒီေန႔...အဲဒီေန႔ ... ႏုိး ကေရွ႔မဆက္နိုင္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ႔တဲ႔ေန႔ ... သူအမ်ိဳးမ်ိဳး ေတာင္းပန္ခဲ႔တဲ႔ေန႔။ ရင္ထဲက ၀မ္းနည္းမႈ အၾကြင္းအက်န္ေတြက ျပန္ေဖာက္လာတယ္။ ရင္ဘတ္ထဲက ေဆာင္႔တက္လာတဲ႔ ခံစားမႈ။ သူ႔ရင္ဘတ္ကုိ လက္နဲ႔ သက္သာရာ သက္သာေၾကာင္း တဘံုးဘံုးျပန္ရိုက္လိုက္တယ္။ ျပတင္းေပါက္မွာ သူ႔ကုိ ခိုးျပီးေစာင္႔ၾကည္႔ေနတဲ႔ ညဥ္႔ငွက္ က ေၾကာက္လန္႔ျပီး ထပ်ံသြားတယ္။ သူခ်ည္႔နဲ႔စြာနဲ႔ အားတင္းျပီး ထရပ္လို္က္တယ္။ ျပတင္းေပါက္မွာ ရပ္ျပီး ေကာင္းကင္ကို ၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔ မိုးသားတိမ္ေတြက စစ္ခ်ီလာျပီ။ လွ်ပ္စီးလက္သံေတြ၊ မိုးထစ္ခ်ံဳးသံေတြက အဆက္မျပတ္ ေလျပင္းေတြကုိ အၾကိဳလႊတ္ျပီး ငါတို႔လာျပီဆိုတာကုိ အသိေပးခိုင္းလိုက္တယ္။ မိုးသားေတြ စစ္ခ်ီလာတာ မေစာင္႔ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ သူ မ်က္ရည္မိုးေတြကို အရင္သြန္းျဖိဳးလိုက္တယ္။ ငိုမယ္..ငိုလိုက္စမ္းပါကြာ။ ဘယ္သူမွမရိွဘူး... ဘယ္သူမွလည္းမသိဘူး။ ရတယ္ ငိုမယ္။ “ႏိုး ရယ္ ကုိ႔ဆီကုိ ျပန္လာခဲ႔ပါကြာ” သူမိုးခ်ိန္းသံနဲ႔ အတူ အားကုန္ဟစ္ေအာ္လိုက္တယ္။ မိုးကလည္း သူ႔ေအာ္သံအဆံုးမွာ တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ ရြာခ်ပစ္လို္က္တယ္။ ေၾသာ္.. မိုးကို အရမ္းၾကိဳက္တဲ႔ ႏိုး ... မိုးရြာထဲမွာ တစ္ေယာက္လက္ကုိ တစ္ေယာက္ဆြဲရင္း လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ ႏိုး ၊ မိုးေတြအရမ္းသည္းလာတာ ခ်စ္သူေတြအရမ္းခ်စ္ၾကလို႔ လို႔ေျပာခဲ႔တဲ႔ ႏိုး ။ အခုေကာ ႏိုးရယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာေတြ စိုရႊဲေနျပီ။ မ်က္ရည္ေတြေကာ မိုးေရေတြေကာ။ သူမိုးစက္မိုးေပါက္ေတြကို တြန္းလွန္ရင္းနဲ႔ ေကာင္းကင္ကုိေမာ႔ၾကည္႔လိုက္တယ္။ ရင္ထဲက ကဗ်ာတပုဒ္က ထြက္က်လာတယ္။ သူတိုးတိုးေလး ရြတ္ဆိုလိုက္တယ္..............
မျမင္ဖူးလို႔
မူးကုိ ျမစ္ထင္ခဲ႔တဲ႔ ျဖစ္စဥ္
မခ်စ္ဖူးလို႔
အခ်စ္ထူးခဲ႔တဲ႔ ရာသီေတြနဲ႔
မၾကင္ဖူးလို႔
အရူးလို ျဖစ္စဥ္နဲ႔ တာရွည္
ရင္စူးေစ
ႏိုးကုိ ခ်စ္ေနဦးပါမည္ ။
PS.. နာက်င္ျခင္းနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ေကာင္းကင္တမိုးေအာက္ အလြမ္းေတြေကာက္ရင္း လမ္းေတြေပ်ာက္ ... း(
