Saturday, August 7, 2010

“ခြက္ထဲက အလြမ္း”



မေတြးခ်င္ပါဘူးလို႔ ေတြးလိုက္တိုင္း
ဆိုနင္႔ အက္ကြဲသံတခ်က္က
ရင္ထဲက ထြက္မလာခဲ႔ဘူး
မက်က္တက်က္ အနာကပဲ
အပ္ေၾကာင္းေတြနဲ႔ ရင္႔က်က္လာခဲ႔တယ္ ...။

အဲဒီေတာ႔ ...
ေနညိဳလာရင္ ငိုရမလို
ေလပ်ိဳလာရင္ ဆိုရမလိုနဲ႔
အပုိအလို မရိွေတာ႔တဲ႔ လြမ္းေတးေတြ
လမ္းေဘးကုိေရာက္ ငါလည္း ေမွာက္ေနပါျပီ ...။

တခြက္တဖလားေပမယ္႔
တခ်က္တခ်က္ မွားလာတဲ႔
အျမင္ေတြ ယစ္မူးလာေတာ႔
ဒီေကာင္အမူး ယမကာရူးလို႔ ထင္ၾကေတာ႔မယ္ ...။

တကယ္ထူးတာေတာ႔ ဘယ္သူသိမွာလဲ
ရင္ထဲက အျပိဳင္းျပိဳင္းနဲ႔
ဥၾသေတြ ဆြဲေတာ႔မယ္ ...။

တကို္ယ္လံုးလည္း ကုိင္းျပီ
ေျခလွမ္းတိုင္း ႏြမ္းျပီ
ဒီနွလံုး(ႏွလံုးသား) လည္း ကၽြမ္းျပီ
ျပန္ေတြးတိုင္း အလြမ္းသည္
အျမဳပ္တစီစီခြက္ အတြင္း သက္ဆင္းရေလသည္ ...။

ညလင္းအိမ္
(၇.၈.၁၀)

~~~~ @@@@ ~~~~
အခုရက္ပုိင္း ကဗ်ာေရးလို႔မရပါ။ ေရးစရာ ခံစားခ်က္လည္း မရိွဘူး။ ဘယ္မွလည္း မေရာက္ျဖစ္ဘူး။ အဟီး .. ဒါနဲ႔ပဲ ေရးခ်င္တာ ေရးလိုက္ပါတယ္ ... း)

Sunday, August 1, 2010

“မထူးျခားတဲ႔ေန႔”



တနလၤာတစ္ေန႔တဲ႔
ငါ႔အတြက္ အလင္းမလာတဲ႔ေန႔
အခ်ိန္နဲ႔ တိုင္းတာရရင္
ႏွစ္က ႏွစ္ဆယ္႔နဲ႔ရွစ္ (၂၈)
ဘ၀ရဲ႕ အစကလည္း
ႏွစ္ရက္ရွစ္လရွစ္ဆယ္႔ႏွစ္ (၂.၈.၈၂) ...။

ယိုင္တုိင္တိုင္ေန႔စြဲေတြ
မပုိင္ဆိုင္မႈက ခနိုးခနဲ႔
ပုိင္ဆိုင္လိုမႈက ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မဲ႔
ျပကၡဒိန္ေတြသာ စုတ္ျပဲေဟာင္းႏြမ္းခဲ႔ ...။

အထိမ္းအမွတ္လည္း သာမန္ကားခ်ပ္
ဆုေတာင္းသံလည္း ရြတ္သံကင္းမဲ႔
ဖေရာင္းတတိုင္လည္း အေရာင္လဲ႔လဲ႔
အခန္းက်ဥ္းထဲမွာ ျပိဳျပိဳပ်က္ပ်က္ ...။

ဒီလိုနဲ႔
ထပ္တူက်တဲ႔ ေန႔စြဲ တစ္ရက္
တခါသာ လာေပမယ္႔
အခါခါ သာတဲ႔ လမင္းလို
ထူးမျခားနားခ်က္က
လသာခ်ိန္ လ လာတာပါပဲ
ညအခါေတြမွာေတာ႔
ဘ၀ေတြက ယခုထိ အထီးက်န္ဆဲ  ...။

ညလင္းအိမ္
(၂.၈.၁၀)

Saturday, July 24, 2010

“အင္အား”


ညေတြက  တိတ္ဆိတ္မႈကုိ
အရိပ္လိုျပဳလို႔  ေျမွာက္ပင္႔ၾကတယ္ ...။

ဘ၀ေတြက  ထိုးႏွက္မႈေၾကာင္႔
တခ်ိဳ႕က တိုးတက္
တခ်ိဳ႕က စိတ္ပ်က္ၾကတယ္ ...။

ကုန္းေကာက္စရာမရိွေပမယ္႔
ရုန္းေလာက္တဲ႔ အင္အားနဲ႔
လံု႔လမ်ားရဲ႕ေအာက္မွာေတာ႔
အေၾကာက္တရားဆိုတာ
ေဖာက္ျပားစရာကုိ မလုိခဲ႔တာ ...။

လဲက်ရင္ ထလိုက္မယ္
ထူမယ္႔သူကုိ မေမွ်ာ္ဘူး...
ႏြမ္းလွ်ရင္ ကလိုက္မယ္
အားေပးသူမရိွလည္း ျဖစ္တယ္ ...။

ကုိယ္႔စိတ္နဲ႔ ကုိယ္႔အရိပ္
တြဲေနေသးသေရြ႔
ဘယ္လမ္းဘယ္ေလာက္ေ၀းပေစ
ေမွ်ာ္မွန္းတဲ႔အတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းရဲတယ္ ...။

မရိွတဲ႔ ကံကုိလည္း မေတာင္႔တဘူး  
ရိွတဲ႔ ဥာဏ္ကုိပဲ ေရာင္းခ်မယ္ 
၀ီရိယကုိ စိုက္ထုတ္
ကာယအလုပ္ လုပ္လည္းျဖစ္တယ္ ...။

ဒူးမေခါက္သေရြ႔   ဒူးမေထာက္ဘူး ...။
ေဘးမေရာက္သေရြ႔   ေျပးမေၾကာက္ဘူး ...။

ဘ၀ကုိ ခုတံုးလုပ္
လူလံုးျပဳတ္လဲ အပူရုပ္ေတာ႔မလုပ္ဘူး ...
ကုိယ္႔လက္နဲ႔ ကိုယ္႔ေျခ
သက္ေသေတ ြတည္မယ္
ကိုယ္႔ကုိကိုယ္ မာန္တင္း
ဖန္ဆင္းရဲတယ္ ...။

နာက်င္မယ္႔ ၾကမၼာေတြ
လာခ်င္လည္းလာပါေစ ...
ကိုယ္႔မိသားစုအတြက္
ဘ၀ကုိကုိယ္စားျပဳ
အနာဂါတ္ကိုထုဆစ္မယ္ ...
ဆုျဖစ္မယ္႔အေတြးေတြနဲ႔
ေလွ်ာက္လွမ္းမယ္႔လမ္းကေတာ႔
မေ၀းေတာ႔ပါဘူးေလ ... ။
~~~~ @@@@@@@ ~~~~~

ဒီကဗ်ာေလးက ကၽြန္ေတာ္ စိတ္အရမ္းညစ္တုန္းက ေရးခဲ႔တာ။ အားငယ္စိတ္၀င္တိုင္း ဒီကဗ်ာေလးကုိ ျပန္ျပန္ဖတ္မိတယ္။ အခု အသစ္မေရးႏိုင္ေသးလုိ႔ အေဟာင္းေလးကုိပဲ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္ ။

ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ အခုလာေနတဲ႔ သီခ်င္းေလးက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူေနတဲ႔ အခန္းေဖာ္ အစ္ကိုၾကီးက သူစိတ္အရမ္းညစ္တုန္းက ေရးထားခဲ႔တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္နားေထာင္မိျပီး ေကာင္းလြန္းလို႔ သူ႔ကုိပဲ ဂစ္တာတီး သီခ်င္းဆိုခိုင္းျပီး ကၽြန္ေတာ္က အသံသြင္းခဲ႔တာပါ။

သီခ်င္းေလးနာမည္က - “ဘ၀” 
ေတးေရး၊ ေတးဆို - ဖိုးစည္

နားေထာင္ျပီး အားေပးၾကပါဦး ... :)

Wednesday, July 21, 2010

“ေနရာမွန္”

မထင္ထားခဲ႔ဘူး ...
ေလဟာနယ္က ၀တ္ရံုလႊာေတြ
ပါးပါးေလးနဲ႔ ရင္ကုိလာရိုက္ေတာ႔
ႏွလံုးသားက သံပတ္မေပးရပဲ
သံစဥ္ေတြက သူ႔အလုိလို
ဖြင္႔ဟမိလာတယ္ ...။

တကယ္ဆို
စြဲလန္းမိတာ အျပစ္လား
ရင္ခုန္သံေတြ တေ၀ါေ၀ါ
အထိန္းအသိမ္း မဲ႔မိတဲ႔ေနာက္
အိပ္မက္နဲ႔ ေဆာက္ခဲ႔တဲ႔ အိမ္လည္း
ေလထုက ခြင္႔မျပဳခဲ႔ျပန္ဘူး။

ႏွလံုးသားလမ္းေၾကာင္းဟာ
ကၽြန္းခံရံုတင္မကဘူး
ျပတ္ကုိ ျပတ္ေနခဲ႔တာ ...။

ဒီလိုနဲ႔ ...
အားငယ္စြာ စိုးထိတ္မႈေတြကလည္း
ရာေထာင္ခ်ီခဲ႔ျပီ ...။
ရင္ထဲက တီးတိုးရြတ္ဆိုခဲ႔တဲ႔
နာမည္တစံုကလည္း တိမ္၀င္သြားခဲ႔ျပီ ...။

မုသားမပါတဲ႔ စကားလံုးေတြက
အမွန္ကုိ ဖံုးခဲ႔လုိ႔လား ... ဟင္
အညတရရဲ႕ ရင္ခြင္ဟာ ေမွာင္မိုက္
ညေတြေတာင္ ကမာၻပ်က္သြားခဲ႔ျပီ ...။

ေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႔ လမ္း
ဘယ္မွာမွန္းလဲ မသိ ...
ေတာင္႔တေနမိတဲ႔ ကြက္လပ္လည္း
ဗလာနတၳိ ...
တိတ္တခိုး ညည္းသံသဲ႔သဲ႔ေတာင္
အပါးေတာ္က ႏႈတ္ဆက္သြားခဲ႔ေတာ႔
ကၽြန္ေတာ႔ ရပ္၀န္းမွာ
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ...
မ်က္ရည္ေငြ႔ေတြေတာင္ ျမစ္ဖ်ားခံကုန္ၾကျပီေလ ...။

ညလင္းအိမ္
(၂၂.၇.၁၀)

Saturday, July 17, 2010

စိတၱဇ “ည”



အိပ္မက္လိုပါပဲ
၀ိုးတ၀ါး ပံုရိပ္ေတြနဲ႔
ဒီညဟာ ဆြံအသြားရတယ္ ...။

ေမ႔ေပ်ာက္မရတဲ႔ အတိတ္ေတြက
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို
ပါးစပ္ရာဇ၀င္ ျဖစ္ခဲ႔ေလျပီလား ...။

ရိႈက္သံ တခ်က္က
အခန္းဆက္ နကၠတစ္ေတြလို
အျဖဴ အမည္း သာသာပါပဲ
တဖ်က္ဖ်က္ လက္ေနၾကတုန္း ...
တီးတိုးေတာင္းပန္သံေတြ
ရင္ထဲမွာ ဖုတ္လိႈက္ဖုတ္လိႈက္
ႏွလံုးသားဟာ ကမာၻပ်က္ေနျပီ ...။

ငါေလ ...
အမႈမဲ႔ ပါပဲ
အမွတ္တရကုိ ေျပာင္းျပန္ေတြး
စိမ္းလန္းစိုေျပ နေဘးကုိ
ေရာက္ေရာက္သြားတယ္ ...။

အဲဒီတုန္းက ...
ေႏြးေထြးတဲ႔ ရင္ခြင္တစံု
ခ်ိဳျမျမ စကားသံတခ်ိဳ႕
ခုံတန္းတေနရာက စာတစ္ေၾကာင္း
ခုဆို အေရာင္ေတြေျပာင္း
ရာသီေတြ အလီလီ ေဟာင္းျပီေပါ႔ ...။

သတိရတယ္ ... တမ္းတတယ္ ... ေမ႔မရတယ္
တခ်ိန္တခါဆီက နတ္သားလို စံခဲ႔သမွ်
ခုေတာ႔ ငရဲလို ခံေနရျပီ ...။

လမင္းရယ္ ...
ဘယ္ကမာၻမွာမ်ား ခို၀င္နားေနလဲ
ဒီေကာင္လူသားကေတာ႔
လမိုက္ညမဟုတ္လည္း
သတိရေနဆဲပါ ...။

တိုက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္ပါပဲ
ရင္ခြင္မွာ အေမာစို႔ဖို႔လား
ဒီညဟာ ငါ႔အနားေရာက္လာတယ္
ေျခသံဖြဖြေပမယ္႔
၀ုန္းဒိုင္းၾကဲေနတဲ႔ ဖိစီးျခင္းေတြ
မသိလိုက္မိတဲ႔
မ်က္ရည္တစက္က
ရုတ္တရတ္ ေၾကြက်တယ္ ...။

နင္ေလ ...
အရိပ္ျပသလိုပါပဲ
ညရဲ႕ ၀တ္စံုကုိ ဆင္ယင္
ျပတင္းတံခါးကို ခ်ည္းနင္း
မႈန္၀ါး၀ါး  အလင္းနဲ႔
ႏွလံုးသားကုိ ျမဴဆြယ္
စကားေတြ ၾကြယ္သြားခဲ႔ေတာ႔
မာယာေတာမွာ ေမ်ာမိတဲ႔ “ငါ”
ေမာမိရတဲ႔ စိတ္ေတြက
ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား တုန္လႈပ္
ဒီညမွာ ငုတ္တုတ္ ေဆြးရတယ္ ...။

ရင္ထဲက က်င္ခနဲနဲ႔
အနာေဟာင္းက ထၾကြတိုင္း
ႏွလံုးသားဟာ
တဆစ္ဆစ္ အဆိပ္တက္တယ္ ...
ေတာ္သင္႔ပါျပီေလ ...
ဒီလိုညေတြထဲ
အရင္လို ဘ၀အေၾကာင္း
မေတြးေကာင္းေတာ႔ပါဘူး ...။

ညဟာ ညပဲ
အတိတ္ဟာ အတိတ္ပဲ
ပိတ္မထားတဲ႔ တံခါးတခ်ပ္
ခပ္တင္းတင္း ေစ႔လိုက္ေတာ႔မယ္ ...။

ငါ႔ ဘ၀ ငါ႔ အေၾကာင္းထဲ
ေသြးပ်က္ညေတြ ကင္းစင္
ၾကယ္စင္ေတြ လင္းလက္
ေရႊေရာင္ ပ်ိုုဳးပ်ိဳးပ်က္ပ်က္နဲ႔
အနာဂတ္ ဟင္းလင္းျပင္ထဲ
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အိပ္စက္ပါရေစေတာ႔ေလ ...။

ညလင္းအိမ္ (၁၇.၇.၁၀)

Wednesday, July 14, 2010

“ ကဗ်ာ ငိုတဲ႔ ည”



၁၅.၀၆.၂၀၁၀
အမွတ္တရ ေန႔ေလးၿဖစ္ခဲ႔တယ္
တရက္ထဲ တခ်ိန္ထဲမွာ လူ(၂)ေယာက္
အသဲကြဲခဲ႔တယ္ ...။

အသဲကြဲတဲ႔ေန႔မွာပဲ
အလြမ္းေတြက ယို ဖိတ္ ေသ ဆံုး
ႏွလံုးသားေတြရဲ႕ ေလာင ္ၿမိဳက္ မႈ က
ယံုတမ္းပံုၿပင္လို လြင္႔ပါးသြားရ ...။

ဒီလိုပါပဲ ...
အတိတ္မဲ႔တဲ႔ ညေတြမွာ
အနာဂတ္ေတြက
သက္ၿပင္းေငြ႕ေငြ႕ေလး ပင္႔သက္ခ် ...

အဲဒီညမွာပဲ
အတိတ္..အနာဂတ္..ပစၥဳပၸန္က တသားတည္း ...

ဖမ္းဆုပ္မရတဲ႔ အလြမ္းေတြက
တစစီေၿခြခ် ...
ႏွလံုးသားလွလွေတြ ေႀကြလြင္႔သြားခ်ိန္
ေနရာေတြ အသက္မဲ႔သြားတယ္
အဲဒီညေလး တညမွာပါပဲ ...

ရင္ခုန္သံေတြ ထပ္တူက်
ေအာ္ၿမည္သံေတြ တဝုန္းဝုန္းနဲ႕
ႏွလံုးသားကမ္းေတြ
တအိအိနဲ႔ၿပိဳဆင္းသြားတယ္ ....

ေရႊေရာင္အေငြ႕ေတြလြင္႔ပ်ံ
ရီေဝအေတြးေတြႀကားမွာ
ကဗ်ာတပုဒ္အရည္ေပ်ာ္သြားတယ္

အဲဒီညေလးမွာပဲ
ခံစားခ်က္အတိတ္ကိုခဝါခ်
ေရွ႕ဆက္ရမယ္႔အနာဂတ္
မနက္ၿဖန္ေတြမွာ
ရင္ခုန္သံ အသစ္..အသစ္ေတြကိုရင္မွာပိုက္လို႕
ရင္ခုန္သံ ထပ္တူက်တဲ႔
ငါတို႔ အသဲကြဲသမားေတြရဲ႕
ရင္ခုန္သံ အသစ္ညေတြအတြက္ ...

လြင္႔ပါးသြားရတဲ႔ ၿဖစ္စဥ္ေတြ
ေသၿခာေနတဲ႔ မေရရာမႈေတြႀကား
မွန္ေၿပာင္း(အေဝးႀကည္႕)တခုလို
အနီးလား...အေဝးလား
ေသၿခာတဲ႔သရုပ္က
ငါ႔အၿမင္ေတြေဝဝါးေစတယ္

အဲဒီသမိုင္းမွာပဲ
ငါဟာ....
ေကာက္ေႀကာင္းၿဖစ္ခဲ႔ရ...

ဒီေန႕ဟာၿပႆဒါး
သရုပ္ၿပမႈ အလြဲေတြထဲ
အသဲကြဲသူေတြေႀကာင္႔
ေဘးလူေတြႏွလံုးအိမ္မွာ
ဆြံ႔အ အက္ကြဲသံေတြနဲ႕
ေၿဖသိမ္႔စရာကဗ်ာဟာ
အဆံုးသတ္ေတြမဲ႔လို႕....

အဆံုးသတ္ေတြ မလွတဲ႔ည
တေယာက္ႏွလံုးသား တေယာက္ႏွစ္သိမ္႔လို႕
ေရွာင္မရ တိမ္းမရနဲ႕
ဒီညႊတ္ကြင္းထဲၿပိဳဆင္း
တဝဲလည္လည္နဲ႕ၿပန္ေရာက္ခဲ႔တယ္ ...

အဲဒီရာစုေလးမွာပဲ
ႏွလံုးသားဗဟိုၿပဳတဲ႔ ညခင္းေလး
ေမာင္ႏွမေတြ စံုကာစုတဲ႔
ေဟာသည္ည ရင္ခုန္သံ
သံစဥ္ေတြက မတိမ္းမယိမ္း
သိုသိုသိပ္သိပ္ပါပဲ ...

လြင္႔ပါးခဲ႔ရတဲ႔ၿဖစ္စဥ္ေတြက
“အႏႈိင္းမဲ႔”....
ငါ .... တခြက္ေသာက္ခ်လိုက္တယ္
ရီေဝယစ္မူးတဲ႔ ယမကာအမူးမွာပဲ
တို႕တေတြ...အားလံုးခ်စ္ႀကတဲ႔
အဲဒီ.....
၁၅.၀၆.၂၀၁၀ ... ည ။
~~~~ @@@@ ~~~~

ကဗ်ာေရးသားသူ --- အျဖဴေရာင္နတ္သမီးအရုပ္ကေလးညလင္းအိမ္မိုးေငြ႔အႏိႈင္းမဲ႔ 



အမွတ္တရေန႔ေလး တစ္ေန႔အတြက္ ... အဲဒီေန႔က မရည္ရြယ္ပါပဲ ခုလို ခ်ီးယားစ္ လုပ္ျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္ ... :P

Sunday, July 4, 2010

“ေနာက္ဆံုး”

ေႏြရြက္အ၀ါေတြ
ရင္ဘတ္အျပာေပၚမွာ
တရြက္ျပီး တရြက္ေၾကြ
ေမ႔မရတဲ႔ ရက္ေတြနဲ႔ စိတ္ေတြေထြ ...။

မိုးရြက္ စိမ္းစိမ္းေတြ
ႏွလံုးအိမ္ နီနီမွာ
တစက္ျပီး တစက္ေ၀
အိပ္မရတဲ႔ ညေတြနဲ႔ အလြမ္းေတြေစြ ...။

ေဆာင္းရြက္ ျဖဴျဖဴေတြ
လက္ဖ၀ါး ထူထူမွာ
တခ်ပ္ျပီး တခ်ပ္ေန
မွန္းဆမရတ႔ဲ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ဘ၀ေတြေသ ...။

ယူ ... ေရ ဘယ္မွာတုန္း
ကူညီကယ္ပါဦး
ဖူးစာေရးနတ္ကလည္း
သံုးဥတု အဆက္ဆက္မွာ
စာရင္းက ဖ်က္ဖ်က္သြားေတာ႔
မတတ္မသာနဲ႔
ငွက္ေပ်ာတံုး တတံုးနဲ႔ပဲ
ေနာက္ဆံုး ဖက္ကာ လံုးရေတာ႔မယ္ေလ ...။ း(

ညလင္းအိမ္ (၃.၇.၁၀)

စိတ္ေတြညစ္ေနလို႔ အေပ်ာ္ေလးတင္လိုက္တာပါ .. း))