Saturday, August 7, 2010

“ခြက္ထဲက အလြမ္း”



မေတြးခ်င္ပါဘူးလို႔ ေတြးလိုက္တိုင္း
ဆိုနင္႔ အက္ကြဲသံတခ်က္က
ရင္ထဲက ထြက္မလာခဲ႔ဘူး
မက်က္တက်က္ အနာကပဲ
အပ္ေၾကာင္းေတြနဲ႔ ရင္႔က်က္လာခဲ႔တယ္ ...။

အဲဒီေတာ႔ ...
ေနညိဳလာရင္ ငိုရမလို
ေလပ်ိဳလာရင္ ဆိုရမလိုနဲ႔
အပုိအလို မရိွေတာ႔တဲ႔ လြမ္းေတးေတြ
လမ္းေဘးကုိေရာက္ ငါလည္း ေမွာက္ေနပါျပီ ...။

တခြက္တဖလားေပမယ္႔
တခ်က္တခ်က္ မွားလာတဲ႔
အျမင္ေတြ ယစ္မူးလာေတာ႔
ဒီေကာင္အမူး ယမကာရူးလို႔ ထင္ၾကေတာ႔မယ္ ...။

တကယ္ထူးတာေတာ႔ ဘယ္သူသိမွာလဲ
ရင္ထဲက အျပိဳင္းျပိဳင္းနဲ႔
ဥၾသေတြ ဆြဲေတာ႔မယ္ ...။

တကို္ယ္လံုးလည္း ကုိင္းျပီ
ေျခလွမ္းတိုင္း ႏြမ္းျပီ
ဒီနွလံုး(ႏွလံုးသား) လည္း ကၽြမ္းျပီ
ျပန္ေတြးတိုင္း အလြမ္းသည္
အျမဳပ္တစီစီခြက္ အတြင္း သက္ဆင္းရေလသည္ ...။

ညလင္းအိမ္
(၇.၈.၁၀)

~~~~ @@@@ ~~~~
အခုရက္ပုိင္း ကဗ်ာေရးလို႔မရပါ။ ေရးစရာ ခံစားခ်က္လည္း မရိွဘူး။ ဘယ္မွလည္း မေရာက္ျဖစ္ဘူး။ အဟီး .. ဒါနဲ႔ပဲ ေရးခ်င္တာ ေရးလိုက္ပါတယ္ ... း)

Sunday, August 1, 2010

“မထူးျခားတဲ႔ေန႔”



တနလၤာတစ္ေန႔တဲ႔
ငါ႔အတြက္ အလင္းမလာတဲ႔ေန႔
အခ်ိန္နဲ႔ တိုင္းတာရရင္
ႏွစ္က ႏွစ္ဆယ္႔နဲ႔ရွစ္ (၂၈)
ဘ၀ရဲ႕ အစကလည္း
ႏွစ္ရက္ရွစ္လရွစ္ဆယ္႔ႏွစ္ (၂.၈.၈၂) ...။

ယိုင္တုိင္တိုင္ေန႔စြဲေတြ
မပုိင္ဆိုင္မႈက ခနိုးခနဲ႔
ပုိင္ဆိုင္လိုမႈက ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မဲ႔
ျပကၡဒိန္ေတြသာ စုတ္ျပဲေဟာင္းႏြမ္းခဲ႔ ...။

အထိမ္းအမွတ္လည္း သာမန္ကားခ်ပ္
ဆုေတာင္းသံလည္း ရြတ္သံကင္းမဲ႔
ဖေရာင္းတတိုင္လည္း အေရာင္လဲ႔လဲ႔
အခန္းက်ဥ္းထဲမွာ ျပိဳျပိဳပ်က္ပ်က္ ...။

ဒီလိုနဲ႔
ထပ္တူက်တဲ႔ ေန႔စြဲ တစ္ရက္
တခါသာ လာေပမယ္႔
အခါခါ သာတဲ႔ လမင္းလို
ထူးမျခားနားခ်က္က
လသာခ်ိန္ လ လာတာပါပဲ
ညအခါေတြမွာေတာ႔
ဘ၀ေတြက ယခုထိ အထီးက်န္ဆဲ  ...။

ညလင္းအိမ္
(၂.၈.၁၀)