Tuesday, April 27, 2010

“မွာတမ္း”

ေလဟာနယ္ တခြင္မွာ အၾကင္နာရနံ႔ေတြက ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔ေနျပီ ...။
အေနာက္ျမိဳ႕ရိုးမွာလည္း စစ္ပြဲေတြက ရပ္စဲလိုက္ျပီ ...။
မေအာင္ျမင္သလို မက်ရံႈးခဲ႔တဲ႔ စစ္သည္ေတာ္ကေတာ႔ အားလံုး တည္ျငိမ္မႈေတြၾကား ဒူးကုိ ေထာက္လိုက္တယ္ ...။

အို ... အရွင္ ...
လမင္းအနား မခစားရတာ ၾကယ္ကေလး မထိုက္တန္လို႔လား ...။
ပန္းေလးနား မပ်ံ၀ဲရတာ ပ်ားကေလး ခ်ိဳ႕တဲ႔ေနလို႔လား ...။
ပင္လယ္ထဲ စီးဆင္းခြင္႔မရိွတာ ေသာင္တင္ေနတဲ႔ ျမစ္မလို႔လား ...။
အရွင္႔ရဲ႕ အခ်စ္ကုိ မရထိုက္တာ ဒီတိုက္ပြဲကုိ မႏိုင္ခဲ႔လို႔လား ...။
ေျပာျပေပးပါ ...။

ကၽြႏု္ပ္ ဆုေတာင္းပါသည္ ...။
မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ရင္ခြင္မွာ ဆို္င္းေနတဲ႔ ျမဴေတြ ပ်ယ္လြင္႔ပါေတာ႔ေလ ...။
ကမာၻၾကီးရဲ႕ ရင္အုပ္ထဲမွာ ျငိမ္ကုပ္ေနသြားခ်င္လို႔ပါ ...။
မထင္မရွား သာမန္အရပ္သားဘ၀နဲ႔ တကိုယ္ေတာ္ တဲအိုပ်က္မွာ ၾကယ္ေတြကုိ ေရတြက္သြားခ်င္လို႔ပါ ...။
ဘယ္ဖက္ရင္အုပ္က လက္တဖ်စ္စာ အနာကုိလည္း စိတ္ျငိမ္စြာ ကုသခြင္႔ ေပးေတာ္မူပါေတာ႔ ...။

အို ... အရွင္ ...
ဤေနရာ၌ပင္ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင္႔ေပးပါေတာ႔ ...။
ကၽြႏု္ပ္ျပဳေသာအမႈ ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ သီးခံပါေလ ...။
အရွင္႔ရဲ႕ နာက်ည္းျခင္း ဥေပကၡာေတြ ၾကားမွာ ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ေရထြင္းခဲ႔ပါမယ္ ...။
အနာဂတ္ရာဇ၀င္မွာ သူရဲေကာင္းဟု သတ္မွတ္ေပးပါ ...။
အခ်စ္နတ္ဖုရားရဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ ေနရာတခုသတ္မွတ္ေပးပါ ...။
အခ်စ္ၾကီးသူတို႔ ပံုျပင္ကုိ ေနာင္နာေနာင္သားတို႔အား ေျပာျပေပးေတာ္မူပါ ...။

အို ... အရွင္ ...
ပန္းပ်ိဳသူတို႔ ဥယ်ာဥ္မွာ မဖူးပြင္႔ႏိုင္တဲ႔ ပန္းဆိုတာ ဥယ်ာဥ္မွဴး ည႔ံလို႔မဟုတ္ပါ ...။
မဖူးပြင္႔ခ်င္ေတာ႔လို႔ပါ ...။
ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း အရွင္႔ ႏွလံုးသား ရင္ျပင္မွာ ပန္းမပ်ိဳးခ်င္ေတာ႔ပါ ...။

ေၾသာ္ ...
လေရာင္ကုိ ၾကိဳလင္႔ဖို႔ ေနေတာင္ ၀င္ေပးေနျပီ ...။
ေက်းငွက္ေတြလည္း အိပ္တန္းျပန္ကုန္ၾကျပီ ...။
အေဖာ္မဲ႔ေတေလ တေကာင္ေတာ႔ အိမ္ရာေပ်ာက္ေနတယ္  ...။
နာက်င္ေအာင္ ဖန္တီးျပီးမွ အခါခါေသသြားတဲ႔ ႏွလံုးသားကေတာ႔ ေနေရာင္ တေခါက္ေရာက္ရင္ လင္းလက္ေတာက္ပလာပါေစ ...။

သြားေတာ႔မည္ ... အရွင္ ...
မငိုေၾကြးပဲ ဟားတိုက္ပါေတာ႔ ...။
ၾကည္သာရႊင္ျပစြာ လက္ခုပ္တီးေတာ္မူပါ ...။
ကၽြႏု္ပ္အား အနာဂတ္သုိ႔ တြန္းလြတ္ေပးေတာ္မူပါ ..။
ကၽြႏု္ပ္ဧ။္ မ်က္လံုးအိမ္မွ က်ေသာ မ်က္ရည္ကုိ ေျခေဆးေတာ္မူပါ ...။
ကၽြႏု္ပ္ဧ။္ ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ေကာင္းမြန္စြာ ေရွ႔ဆက္ေတာ္မူပါ ...။
ကၽြႏု္ပ္အား အရွင္႔ ရာသီခြင္ေတြထဲက ေမာင္းထုတ္ေတာ္မူပါ ...။

ေကာင္းကင္ သယံဇာတေတြ ၾကြယ္၀ခ်ိန္မွာ ကၽြႏု္ပ္သည္ မထင္မရွားၾကယ္အျဖစ္ ရိွေနပါလိမ္႔မယ္ ... အရွင္ယံုၾကည္ေပးပါ ...။
ယခုေတာ႔ ကၽြႏု္ပ္ သြားေတာ႔မည္ ...။
ကၽြႏု္ပ္ဧ။္ ခ်စ္ျခင္းကို ကၽြႏု္ပ္ သယ္ေဆာင္သြားေတာ႔မည္ ...။
ကၽြႏု္ပ္ဧ။္ ဒဏ္ရာကုိ ကၽြႏု္ပ္ကုစားပါရေစေတာ႔ ...။

ေကာင္းေသာႏႈတ္ဆတ္ျခင္းပါ အရွင္ ...။
ေကာင္းေသာႏႈတ္ဆတ္ျခင္းပါ အရွင္ ...။
ေကာင္းေသာႏႈတ္ဆတ္ျခင္းပါ အရွင္ ...။
ေကာင္းေသာႏႈတ္ဆတ္ျခင္းပါ အရွင္ ...။
~~~~ @@@@ ~~~~

4 comments:

  1. လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ပီးဟ ကိုတူးေရ ဘယ္ ကာလကို ေရာက္သြားျပန္ပီးလဲဗ် မဟာဇနက ရာဇ၀င္ထဲ ေရာက္သြားသလိုပဲ ေကာင္းပါ့ဗ်ာ . . ..

    ReplyDelete
  2. အို...အရွင္ ...သင္ဟာ ကဗ်ာစပ္ဆိုတဲ႔ ေနရာမွာ တဘက္ကမ္းခတ္ေတာ္ပါေပတယ္....။


    ခင္မင္စြာျဖင့္
    မိုးေငြ႔

    ReplyDelete
  3. ေတာ္တယ္ဗ်ာ... ကဗ်ာေရးတာကေတာ့..... ခက္တာက ျမင့္ေနတယ္... နားသိပ္မလည္ဘူး..... း(((... ကၽြန္ေတာ္ ဥာဏ္မမီတာပါ......

    ReplyDelete
  4. ခ်မ္းလင္းေနApril 29, 2010 at 7:18 AM

    ေမာ္ဒန္အန္တတ္ဆုေတာင္းကဗ်ာေလး လာဖတ္သြားပါတယ္ဗ်ာ။

    ReplyDelete