ထားခဲ႔ျပီေလ ...
ေနာက္ဆံုးရထားေတာင္ မမွီေတာ႔ဘူး ...။
လိုက္ပါပို႔ေဆာင္သူမဲ႔တဲ႔ အခ်စ္စ်ာပနက အသံေတြတိတ္
ဖ်ာေတြေတာင္ လိပ္သြားျပီ ...။
ေက်ာခိုင္းသြားၾကတဲ႔ အရာအားလံုးကလည္း
၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈေလးေတာင္ မေဖာ္ျပခဲ႔ဘူး
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လွမ္းထြက္သြားၾကျပီ ...။
ေဘာင္ခတ္ထားတဲ႔ အေခါင္းထဲက
ႏွလံုးသား အေလာင္းေကာင္ကေတာ႔
တခ်က္တခ်က္ ထထခုန္တယ္ ...။
ဒင္းက အမွတ္မရိွတာလား ...။
အေသမေျဖာင္႔တာလား ...။
အဟတ္ ... ထားလိုက္စမ္းပါ
ရက္စက္စြာနဲ႔ ေရထြင္းခံခဲ႔ရတဲ႔
အတိတ္စာမ်က္ႏွာေတြက ေက်ာက္ထပ္အကၡရာ တင္ေပးလိမ္႔မယ္ ...။
တိတ္ဆိတ္စြာပဲ လွဲေလွာင္းလိုက္ပါေတာ႔ ...။
ႏွလံုးသားမွာ ရိုက္သြင္းခဲ႔တဲ႔ က်ိန္စာေတြ
တေန႔မွာ ေျပသြားမွာပါ ...။
ငိုသံသဲ႔သဲ႔လည္း မၾကားရ ...
ကမၼ၀ါဖတ္သံလည္း မၾကားရ ...
ဆုေတာင္းရြတ္ဖတ္သံလည္း မၾကားရ ...
ဒီသခၤ်ိဳင္းကိုက တိတ္ဆိတ္လြန္းတာေၾကာင္႔
အေ၀းေစတီက ဆည္းလည္းခတ္သံ အၾကားမွာ
ႏွလံုးသား ရိႈက္သံတ၀က္နဲ႔ပဲ
အာရံုျပဳဆုေတာင္းပါရေစေတာ႔ ...။
ေနာင္သံသရာ အဆက္ဆက္
အခက္အလက္ မေ၀လည္း
သက္ေစ႔ေနရတဲ႔ ႏွလံုးသားနဲ႔
စ်ာပနခ်ပါရေစ ...။
ညလင္းအိမ္ (၂၆.၀၄.၂၀၁၀)
~~~~ @@@@ ~~~~
ပံုေလးကုိ ဒီကေန ယူပါသည္။
~~~~ @@@@ ~~~~
No comments:
Post a Comment