ေနညိဳေလရင္႔
ေလပ်ိဳသင္႔လို႔
ခ်ိန္ေတာ္က်တိုင္း
ထန္းေတာပို္င္းကုိ
အေျပးႏွင္လို႔
ခ်ဥ္ျခင္းေျဖလည္း
အမူးတစ္ေယာက္
စိတ္ေျဖလကၤာ
မေျပသာ၏ ...။
အိမ္ျပန္ခရီး
ေတာလမ္းနီးတြင္
ထန္းရည္ကမူး
တဏွာ...ရူးလုိ႔
ဆဲတြန္ျမည္ေတာက္
ပုဆိုးေပ်ာက္ကာ
သိုင္းကြက္ ေရရင္း
ေျခေတာ္နင္းမူ
အခ်စ္တခု
ရင္ထုေသာ္၌
မေပ်ာက္ေလာက္ေအာင္
တြယ္ဖက္ေလာက္၏ ...။
အမူးတစ္ေယာက္
စကားေပ်ာက္ေတာင္
အသက္ေလာက္ပင္
ခ်စ္ရသူကုိ
သစၥာ မေဖာက္
ထန္းရည္ေသာက္၍
ကေဇာ္ေဖာက္ကာ
ေမွ်ာ္ေစာင္႔ေနမယ္
အံဖက္ၾကမ္းနဲ႔
ခင္းရံတဲ႔လမ္း
ဘယ္ထိမွန္းလည္း
မေသခ်ာဘိ ... ။
(ဘာကဗ်ာလည္းေတာ႔ မသိဘူး... လူကနဲနဲေဂါက္ေနတာေတာ႔ ေသခ်ာေနျပီ ... :P)
ေရခဲစိမ္ထန္းရည္ ေအးေအးေလး ကို သတိရ သြားမိျပီ။ အာျပဲေျခာက္မီးဖုတ္ ေလးနဲ႔ဆို လႊတ္ေကာင္းပဲကြာ ...။
ReplyDeleteး) ေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ
ReplyDeleteထန္းေတာထဲသြားခ်င္လာျပီ
ေရးလဲေရးတတ္ပါေပ႔ေနာ္ း)
ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္းနဲ႔ေတာင္ ေလတက္လာၿပီ... အဟ..
ReplyDeleteမူးၿပန္ၿပီလား...
ReplyDeleteေတာင္႔ထားပါဆိုေန....